Зонтик - Татьяна Буланова

Вчера мы не были знакомы, сегодня все вдруг изменилось.

Нас дождь облил, как из ведра, за плащ зонтом я зацепилась.

Я думала, мне все приснилось и я немного рассердилась,

Но взгляд случайно твой поймав, моя рука остановилась.

Припев:

Загляни в мои глаза, по губам читай.

Я шепчу ах, зонтик, зонтик, ты не отпускай.

Хоть еще одну минутку зонтик продержись,

Наша встреча не случайна жду ее всю жизнь.

Вчера мы не были близки и молча мимо проходили,

Мы как хотели, так и жили, как по реке по жизни плыли.

Вчера мы не были знакомы и день сегодня, как казалось

Не предвещал нам ничего, мы просто тратили его.

Припев:

Загляни в мои глаза, по губам читай.

Я шепчу ах, зонтик, зонтик, ты не отпускай.

Хоть еще одну минутку зонтик продержись,

Наша встреча не случайна жду ее всю жизнь.

Вчера мы не были знакомы и молча мимо проходили,

Мы по мобильнику звонили и брали зонтик от дождя.

И день сегодня, как казалось, не предвещал нам ничего,

Но чудо все же состоялось, спасибо, небу, за него.

Припев:

Загляни в мои глаза, по губам читай.

Я шепчу ах, зонтик, зонтик, ты не отпускай.

Хоть еще одну минутку зонтик продержись,

Наша встреча не случайна жду ее всю жизнь.

Gisteren kenden we elkaar niet, vandaag is alles ineens veranderd.

De regen stroomde op ons neer als uit een emmer, ik ving op een paraplu met een regenjas.

Ik dacht dat ik alles had gedroomd en werd een beetje boos,

Maar toen ik per ongeluk je blik ving, stopte mijn hand.

Refrein:

Kijk in mijn ogen, lees mijn lippen.

Ik fluister ah, paraplu, paraplu, laat niet los.

Nog minstens één minuut houdt de paraplu stand,

Onze ontmoeting is niet toevallig, ik heb er mijn hele leven op gewacht.

Gisteren waren we niet dichtbij en kwamen we stilletjes voorbij,

We leefden zoals we wilden, terwijl we langs de rivier door het leven dreven.

Gisteren kenden we elkaar niet en vandaag leek het wel

Heeft ons niets beloofd, we hebben het gewoon verspild.

Refrein:

Kijk in mijn ogen, lees mijn lippen.

Ik fluister ah, paraplu, paraplu, laat niet los.

Nog minstens één minuut houdt de paraplu stand,

Onze ontmoeting is niet toevallig, ik heb er mijn hele leven op gewacht.

Gisteren kenden we elkaar niet en liepen stilletjes voorbij,

We belden op de mobiele telefoon en pakten een paraplu uit de regen.

En vandaag, zoals het leek, betekende niets voor ons,

Maar het wonder vond toch plaats, dank u, hemel, ervoor.

Refrein:

Kijk in mijn ogen, lees mijn lippen.

Ik fluister ah, paraplu, paraplu, laat niet los.

Nog minstens één minuut houdt de paraplu stand,

Onze ontmoeting is niet toevallig, ik heb er mijn hele leven op gewacht.