Синее море - Татьяна Буланова

На хороших людей и плохих всех делила ребячья порода.

Мы играли в пиратов лихих и в отважных бродяг — мореходов.

Забывалась любая беда и терялась в далёком просторе,

И не верили мы никогда, что кончается, что кончается, что кончается синее море.

Ты была заводилой у нас, "чёрт морской" в полинялой тельняшке.

Ты водила отцовский баркас по бушующим волнам бесстрашно.

Сумку школьную прочь зашвырнув, ты сидела верхом на заборе

И кричала, к биноклю прильнув: «Не кончается, не кончается, не кончается синее

море».

Но однажды приплыл пароход за тобою незвано, нежданно.

И какой-то Синдбад Мореход вдруг увёз тебя в дальние страны.

На прощание ты, как всегда, закричала: «Увидимся вскоре,

Потому что у нас никогда не кончается, не кончается, не кончается синее море».

Позабыть мы тебя поклялись, мы тебе не прощали измены,

Но взметнулся в тревожную высь крик чужой пароходной сирены,

А потом прилетело письмо, как ничем не прикрытое горе.

Было в нём откровение одно: «Здесь кончается, здесь кончается, здесь кончается

синее море».

«Здесь кончается, здесь кончается, здесь кончается синее море».

Het kinderachtige ras verdeelde iedereen in goede mensen en slechte mensen.

We speelden onstuimige piraten en dappere zwervers - matrozen.

Alle problemen waren vergeten en verloren in de verre uitgestrektheid,

En we hebben nooit geloofd dat het eindigt, dat het eindigt, dat de blauwe zee eindigt.

Jij was de leider bij ons, "verdomde zee" in een verschoten vest.

Je dreef de sloep van je vader onbevreesd door de woeste golven.

Je schooltas weggooien, zat je schrijlings op het hek

En ze schreeuwde, zich vastklampend aan de verrekijker: "Het blauw eindigt niet, eindigt niet, eindigt niet,

zee".

Maar op een dag voer er onverwachts een stoomboot voor je uit.

En een of andere Sinbad de Zeeman nam je plotseling mee naar verre landen.

Bij het afscheid riep je, zoals altijd: "Tot ziens,

Omdat onze blauwe zee nooit eindigt, nooit eindigt, nooit eindigt."

We hebben gezworen je te vergeten, we hebben je verraad niet vergeven,

Maar de kreet van een vreemde stoomschipsirene schoot omhoog naar een alarmerende hoogte,

En toen kwam er een brief, als onverholen verdriet.

Er was maar één openbaring in hem: "Hier eindigt het, hier eindigt het, hier eindigt het"

blauwe oceaan".

"Hier houdt het op, hier eindigt het, hier eindigt de blauwe zee."