Знаки - Татьяна Буланова

Разговоры с тобой наедине — моя сокровенная тайна.

Что позволяет надеяться мне, что ты слышишь, что не случайно.

Припев:

Плоть, страдающая в огне, все силы тратит на его раздувание

Знаки, что ты посылаешь мне, я вижу, они не доступны для понимания.

Что позволяет надеяться мне, что ты слышишь, что не случайно.

Не доверяя бумаге непростые слова ты посылаешь знаки.

Они окружают всех, но видят лишь те, кто ищет их, а не зеваки.

Припев:

Плоть, страдающая в огне, все силы тратит на его раздувание

Знаки, что ты посылаешь мне, я вижу, они не доступны для понимания.

Что позволяет надеяться мне, что ты слышишь, что не случайно.

Увидев знак, я цепенею, занемевшие руки с груди не сорвать.

Что это, я читать не умею, так нужно ли мне их посылать?

Я должна не только их видеть, а видеть, чувствовать и понимать.

Хочу всем сердцем знаки предвидеть и знакам судьбу свою доверять.

Припев:

Плоть, страдающая в огне, все силы тратит на его раздувание

Знаки, что ты посылаешь мне, я вижу, они не доступны для понимания.

Что позволяет надеяться мне, что ты слышишь, что не случайно.

Плоть, страдающая в огне, все силы тратит на его раздувание

Знаки, что ты посылаешь мне, я вижу, они не доступны для понимания.

Что позволяет надеяться мне, что ты слышишь, что не случайно.

Alleen met jou praten is mijn diepste geheim.

Wat me in staat stelt te hopen dat je het hoort, wat niet toevallig is.

Refrein:

Het vlees dat in het vuur lijdt, besteedt al zijn kracht aan het opblazen ervan

De tekenen die je me stuurt, zie ik, zijn niet te begrijpen.

Wat me in staat stelt te hopen dat je het hoort, wat niet toevallig is.

Als je het papier niet vertrouwt met moeilijke woorden, stuur je borden.

Ze omringen iedereen, maar alleen degenen die naar hen op zoek zijn, zien ze, en niet de toeschouwers.

Refrein:

Het vlees dat in het vuur lijdt, besteedt al zijn kracht aan het opblazen ervan

De tekenen die je me stuurt, zie ik, zijn niet te begrijpen.

Wat me in staat stelt te hopen dat je het hoort, wat niet toevallig is.

Als ik het bord zie, verstijf ik, mijn verdoofde handen kunnen niet van mijn borst worden gescheurd.

Wat is het, ik kan niet lezen, dus moet ik ze opsturen?

Ik moet ze niet alleen zien, maar ook zien, voelen en begrijpen.

Met heel mijn hart wil ik de tekenen voorzien en de tekenen van mijn lot vertrouwen.

Refrein:

Het vlees dat in het vuur lijdt, besteedt al zijn kracht aan het opblazen ervan

De tekenen die je me stuurt, zie ik, zijn niet te begrijpen.

Wat me in staat stelt te hopen dat je het hoort, wat niet toevallig is.

Het vlees dat in het vuur lijdt, besteedt al zijn kracht aan het opblazen ervan

De tekenen die je me stuurt, zie ik, zijn niet te begrijpen.

Wat me in staat stelt te hopen dat je het hoort, wat niet toevallig is.