Зимнее солнце - Татьяна Буланова

Солнечный свет, зимний рассвет, но не согреет он меня.

Тайну любви держишь внутри, но извини, так нельзя, жить без тепла.

Припев:

С солнцем я тебя сравню в зиму лютую, так слепишь глаза,

Только, где твоё тепло, где хранишь его, чтоб согреть меня?

Хоть со мной ты сейчас, но любви нет у нас.

Время вперёд, память назад, я не смогла согреть тебя.

Сердцем об лёд, скоро закат зимнее солнце светит в даль, мне очень жаль.

Припев:

С солнцем я тебя сравню в зиму лютую, так слепишь глаза,

Только, где твоё тепло, где хранишь его, чтоб согреть меня?

Хоть со мной ты сейчас, но любви нет у нас.

С солнцем я тебя сравню в зиму лютую, так слепишь глаза,

Только, где твоё тепло, где хранишь его, чтоб согреть меня?

Хоть со мной ты сейчас, но любви нет у нас.

Zonlicht, winterdageraad, maar het zal me niet verwarmen.

Je houdt het geheim van liefde binnenin, maar het spijt me, het is onmogelijk om te leven zonder warmte.

Refrein:

Ik zal je vergelijken met de zon in de felle winter, zodat je je ogen verblindt,

Maar waar is je warmte, waar bewaar je die om mij te verwarmen?

Ook al ben je nu bij me, we hebben geen liefde.

Tijd vooruit, geheugen terug, ik kon je niet verwarmen.

Mijn hart is op ijs, de zonsondergang komt eraan, de winterzon schijnt in de verte, het spijt me.

Refrein:

Ik zal je vergelijken met de zon in de felle winter, zodat je je ogen verblindt,

Maar waar is je warmte, waar bewaar je die om mij te verwarmen?

Ook al ben je nu bij me, we hebben geen liefde.

Ik zal je vergelijken met de zon in de felle winter, zodat je je ogen verblindt,

Maar waar is je warmte, waar bewaar je die om mij te verwarmen?

Ook al ben je nu bij me, we hebben geen liefde.