Ты украл любовь - Татьяна Буланова

Как ты целовал и розы дарил,

На сладких губах улыбку храня,

Как больно потом ты ранил меня.

Когда-нибудь в вихре суеты,

Ты вдруг поймешь как несчастлив ты,

И что душа не воскреснет вновь,

Сам у себя ты украл любовь.

Не только тебе, но даже врагу,

Ответить на зло я злом не смогу,

Что в силах снести, все все я стерплю,

Тебя лишь, прости, уже не люблю.

Когда-нибудь в вихре суеты,

Ты вдруг поймешь как несчастлив ты,

И что душа не воскреснет вновь,

Сам у себя ты украл любовь.

Hoe je kuste en rozen gaf,

Een glimlach op zoete lippen houden,

Wat heb je me pijn gedaan.

Op een dag in een wervelwind van ijdelheid,

Je zult plotseling beseffen hoe ongelukkig je bent,

En dat de ziel niet meer zal opstaan,

Je hebt liefde van jezelf gestolen.

Niet alleen voor jou, maar zelfs voor de vijand,

Ik kan kwaad niet met kwaad beantwoorden,

Wat ik kan verdragen, zal ik alles dragen,

Het spijt me, ik hou niet meer van je.

Op een dag in een wervelwind van ijdelheid,

Je zult plotseling beseffen hoe ongelukkig je bent,

En dat de ziel niet meer zal opstaan,

Je hebt liefde van jezelf gestolen.