Там, где кончается осень - Татьяна Буланова

Там, где кончается осень, где вечерами не сносен, ветер бросающий снег в наши

лица.

Там начинается время, первых тревог и сомнений, холод пронзает сердца и не

спится по ночам.

Припев:

Там без звонка и без стука, входит не слышно зима, вьюгою ночь напролет,

заметая следы и дома.

Нас ожидает разлука, дни наших встреч сочтены, в мире, где ноты молчат,

и слова холодны.

Боль на морозе слабеет, звезды остывшие тлеют, прошлое в дымке седой исчезает.

Там, где кончается осень, там не в стихах и не в прозе, слов, чтобы сердце

согреть не хватает, никогда.

Припев:

Там без звонка и без стука, входит не слышно зима, вьюгою ночь напролет,

заметая следы и дома.

Нас ожидает разлука, дни наших встреч сочтены, в мире, где ноты молчат,

и слова холодны.

Там без звонка и без стука, входит не слышно зима, вьюгою ночь напролет,

заметая следы и дома.

Нас ожидает разлука, дни наших встреч сочтены, в мире, где ноты молчат,

и слова холодны.

Waar de herfst eindigt, waar de avonden ondraaglijk zijn, de wind die sneeuw in onze lucht gooit

gezichten.

Daar begint de tijd, de eerste angsten en twijfels, de kou doordringt de harten en...

slaapt 's nachts.

Refrein:

Daar, zonder te bellen en zonder te kloppen, komt de winter onhoorbaar binnen, de hele nacht in een sneeuwstorm,

hun sporen te verbergen en thuis.

Scheiding wacht ons, de dagen van onze ontmoetingen zijn geteld, in een wereld waar de noten zwijgen,

en woorden zijn koud.

De pijn verzwakt in de kou, de koude sterren smeulen, het verleden verdwijnt in een grijze waas.

Waar de herfst eindigt, daar, niet in vers en niet in proza, woorden, zodat het hart

niet genoeg om op te warmen, nooit.

Refrein:

Daar, zonder te bellen en zonder te kloppen, komt de winter onhoorbaar binnen, de hele nacht in een sneeuwstorm,

hun sporen te verbergen en thuis.

Scheiding wacht ons, de dagen van onze ontmoetingen zijn geteld, in een wereld waar de noten zwijgen,

en woorden zijn koud.

Daar, zonder te bellen en zonder te kloppen, komt de winter onhoorbaar binnen, de hele nacht in een sneeuwstorm,

hun sporen te verbergen en thuis.

Scheiding wacht ons, de dagen van onze ontmoetingen zijn geteld, in een wereld waar de noten zwijgen,

en woorden zijn koud.