Снежинка - Татьяна Буланова

Снежинкой легкой на ветру,

Я над тобой кружусь и ускользаю.

До сих пор от теплого дыхания.

Лечу, лечу со всех сторон,

Хочу тебя я рассмотреть,

Запомнить светлые глаза твои.

Ты подставляешь мне ладонь,

Но на нее я не сажусь,

Я в тот же миг растаю от тепла твоей руки,

но прикоснуться я хочу,

К твоей щеке мне не легко себя остановить,

И снег кружится над тобой.

А, я летаю не таю, а я летаю не таю.

Когда закончится зима,

Я стану капелькой росы,

И буду ждать тебя.

Средь лепестков прекрасной розы,

Когда ты не сорвешь ее,

Я буду новою зимой,

Снежинкой легкой на ветру,

кружится над тобой.

А, я летаю не таю, а я летаю не таю.

Снова в лунную ночь,

Sneeuwvlok licht in de wind

Ik cirkel om je heen en glij weg.

Tot nu toe vanuit een warme adem.

Ik vlieg, ik vlieg van alle kanten,

Ik wil aan je denken

Denk aan je heldere ogen.

Je biedt me je hand aan,

Maar ik zit er niet op,

Ik zal op hetzelfde moment smelten van de warmte van je hand,

maar ik wil aanraken

Aan je wang, het is niet gemakkelijk voor mij om mezelf te stoppen,

En de sneeuw tolt over je heen.

Ah, ik vlieg en smelt niet, maar ik vlieg en smelt niet.

Als de winter voorbij is

Ik zal een druppel dauw worden

En ik zal op je wachten.

Tussen de bloemblaadjes van een mooie roos,

Wanneer je het niet plukt,

Ik zal een nieuwe winter zijn

Sneeuwvlok licht in de wind

cirkels over je heen.

Ah, ik vlieg en smelt niet, maar ik vlieg en smelt niet.

Weer op een maanverlichte nacht