Пристань на ветру - Татьяна Буланова

Мой одинокий плот вперед несет река,

С заката на восход меняя берега.

Не знаю сколько плыть по черной дней реке,

Но разорвется нить и я приду к тебе.

Та пристань на ветру,

Где-то сверху по реке,

Туда я приплыву,

Чтоб отдохнуть от боли.

Та пристань на ветру,

Точка линий на руке,

Там может я найду,

Тех кто меня как прежде ждет.

Вокруг обман и лесть,

И вкривь да вкось маршрут.

Разлука — это месть,

Когда кого-то ждут.

Та пристань на ветру,

Мой неземной приют,

Когда душа в плену,

Ее еще спасут.

Та пристань на ветру,

Где-то сверху по реке,

Туда я приплыву,

Чтоб отдохнуть от боли.

Та пристань на ветру,

Точка линий на руке,

Там может я найду,

Тех кто меня как прежде ждет.

Та пристань на ветру,

Где-то сверху по реке,

Туда я приплыву,

Чтоб отдохнуть от боли.

Та пристань на ветру,

Точка линий на руке,

Там может я найду,

Тех кто меня как прежде ждет.

Mijn eenzame vlot wordt voortgedragen door de rivier,

Van zonsondergang tot zonsopgang, het veranderen van de kusten.

Ik weet niet hoe lang ik langs de zwarte rivier van dagen moet zwemmen,

Maar de draad breekt en ik kom naar je toe.

Die pier in de wind

Ergens op de rivier

Daar zal ik zeilen

Om een ​​pauze te nemen van de pijn.

Die pier in de wind

Punt van lijnen op de hand,

Daar vind ik misschien

Degenen die op me wachten als voorheen.

Rond bedrog en vleierij,

En draai en draai de route.

Scheiding is wraak

Wanneer iemand wacht.

Die pier in de wind

Mijn hemelse thuis

Wanneer de ziel in gevangenschap is

Ze zal nog gered worden.

Die pier in de wind

Ergens op de rivier

Daar zal ik zeilen

Om een ​​pauze te nemen van de pijn.

Die pier in de wind

Punt van lijnen op de hand,

Daar vind ik misschien

Degenen die op me wachten als voorheen.

Die pier in de wind

Ergens op de rivier

Daar zal ik zeilen

Om een ​​pauze te nemen van de pijn.

Die pier in de wind

Punt van lijnen op de hand,

Daar vind ik misschien

Degenen die op me wachten als voorheen.