Осенний дождь - Татьяна Буланова

Осенний лист упал на мокрый асфальт, всё то, что было раньше, стала я забывать

о прошлом.

Казалось, будто не было любви и тепла, а только осень, дождь, потом всё время

зима и осень.

Как будто всё исчезло, всё куда-то ушло, на лодке по холодной реке унесло,

что было.

И мысли и мечты тяжёлым камнем на дне, всё оборвало, жить прекратило во мне так

просто.

Припев:

Дождь стучит по лужам до утра, осени рассвет пришла пора, так рано.

А помнишь, было лето и весна, по ночам нам было не до сна, забавно.

Всё исчезло, всё прошло, как дым, прошлое оставила двоим разлуку.

Больше не вернётся, не придёт и пускай осенний дождь идёт, намокну.

Всю ночь холодный ветер стучится в окно, а может ты один, но мне уже всё равно,

ведь поздно.

А может, вспоминаешь старый клён под окном, где целовались ночью мы с тобою

вдвоём возможно.

И всё же, то, что было с нами кануло в ночь теперь уже никто, никто не сможет

помочь, запомни.

И пусть луна смеётся, звёзды падают вслед, а может, просто не было любви,

её нет, так просто.

Припев:

Дождь стучит по лужам до утра, осени рассвет пришла пора, так рано.

А помнишь, было лето и весна, по ночам нам было не до сна, забавно.

Всё исчезло, всё прошло, как дым, прошлое оставила двоим разлуку.

Больше не вернётся, не придёт и пускай осенний дождь идёт, намокну.

Дождь стучит по лужам до утра, осени рассвет пришла пора, так рано.

А помнишь, было лето и весна, по ночам нам было не до сна, забавно.

Всё исчезло, всё прошло, как дым, прошлое оставила двоим разлуку.

Больше не вернётся, не придёт и пускай осенний дождь идёт, намокну.

Herfstblad viel op nat asfalt, alles wat daarvoor was, begon ik te vergeten

over het verleden.

Het leek alsof er geen liefde en warmte was, maar alleen herfst, regen, en dan de hele tijd

winter en herfst.

Het was alsof alles was verdwenen, alles was ergens heen gegaan, weggevoerd op een boot langs een koude rivier,

wat er is gebeurd.

En gedachten en dromen als een zware steen op de bodem, alles brak af, leefde zo niet meer in mij

eenvoudig.

Refrein:

De regen klopt op de plassen tot de ochtend, de dageraad van de herfst is aangebroken, het is tijd, zo vroeg.

Weet je nog, het was zomer en lente, 's nachts hadden we geen tijd om te slapen, het was grappig.

Alles verdween, alles ging als rook voorbij, het verleden verliet de twee scheidingen.

Het komt niet terug, het komt niet, en als de herfstregen valt, word ik nat.

De hele nacht klopt de koude wind op het raam, of misschien ben je alleen, maar het kan me niet meer schelen,

het is te laat.

Of misschien herinner je je de oude esdoorn onder het raam, waar jij en ik 's nachts kusten

beide is mogelijk.

En toch, wat bij ons was, is in de nacht gezonken, nu kan niemand, niemand

help me herinneren.

En laat de maan lachen, de sterren vallen erna, of misschien was er gewoon geen liefde,

het is er niet, zo simpel is het.

Refrein:

De regen klopt op de plassen tot de ochtend, de dageraad van de herfst is aangebroken, het is tijd, zo vroeg.

Weet je nog, het was zomer en lente, 's nachts hadden we geen tijd om te slapen, het was grappig.

Alles verdween, alles ging als rook voorbij, het verleden verliet de twee scheidingen.

Het komt niet terug, het komt niet, en als de herfstregen valt, word ik nat.

De regen klopt op de plassen tot de ochtend, de dageraad van de herfst is aangebroken, het is tijd, zo vroeg.

Weet je nog, het was zomer en lente, 's nachts hadden we geen tijd om te slapen, het was grappig.

Alles verdween, alles ging als rook voorbij, het verleden verliet de twee scheidingen.

Het komt niet terug, het komt niet, en als de herfstregen valt, word ik nat.