Королевна - Татьяна Буланова

Полюбила принца королевна и из дома к принцу убежала.

«Друг мой светлый, друг мой самый верный сбереги меня», — ему сказала.

Ясный принц раскрыл ей двери настежь, заключил в сердечные объятья,

И уже казалось близким счастье в белокрылом подвенечном платье.

Грянул гром неведомо откуда, задрожало всё и заскрипело

И исчезло сказочное чудо, превратившись в дым окаменелый.

И домой вернулась королевна вся в слезах, в чертополохе, в глине,

Опоённая любовью первой к матери она пришла с повинной.

И сказала мать ей, тихо плача: «Мне твоих повинных слов не надо,

Мне б коснуться рук твоих горячих, мне б твоим согреться нежным взглядом.

А за то, что к принцу убежала, не корю тебя, не упрекаю,

Я ж тебя не раз предупреждала, что душа у принца колдовская».

De prinses werd verliefd op de prins en rende weg van het huis naar de prins.

"Mijn slimme vriend, mijn meest trouwe vriend, red me", zei ze tegen hem.

De heldere prins opende de deuren wijd voor haar, omhelsde haar in een oprechte omhelzing,

En geluk in een witgevleugelde trouwjurk leek al dichtbij.

Donder sloeg toe vanuit het niets, alles trilde en kraakte

En het fabelachtige wonder verdween en veranderde in versteende rook.

En de prinses keerde terug naar huis, in tranen, in distels, in klei,

Bedwelmd door de eerste liefde voor haar moeder, kwam ze met een bekentenis.

En haar moeder zei zachtjes huilend tegen haar: "Ik heb je schuldige woorden niet nodig,

Ik zou je warme handen aanraken, ik zou je verwarmen met een zachte blik.

En voor het feit dat je wegliep naar de prins, ik verwijt je niets, ik verwijt je niets,

Ik heb je meer dan eens gewaarschuwd dat de prins de ziel van een heks heeft.