Какая нелепость - Татьяна Буланова

Судьба нас в неравном свела поединке, который зовется несчастной любовью.

В глазах у тебя равнодушные льдинки, а я задыхаюсь от счастья и боли,

А я задыхаюсь от счастья и боли.

И трудно жить рядом, и страшно проститься, откуда я знаю, что лучше что хуже.

Живешь ты под небом, где солнце и птицы, а в небе моем тучи черные кружат,

А в небе моем тучи черные кружат.

Припев:

А я ничего больше в мире не помню, а я для тебя все что хочешь исполню,

А ты для меня неприступная крепость, какая нелепость, какая нелепость.

Вовек не посмею сказать откровенно о том, как люблю я и как нелегко мне.

При встрече кивнув ты забудешь мгновенно, а я ничего больше в мире не помню,

А я ничего больше в мире не помню.

Припев:

А я ничего больше в мире не помню, а я для тебя все что хочешь исполню,

А ты для меня неприступная крепость, какая нелепость, какая нелепость.

Het lot bracht ons samen in een ongelijk duel, dat ongelukkige liefde wordt genoemd.

Er zijn onverschillige ijsschotsen in je ogen, en ik stik van geluk en pijn,

En ik stik van geluk en pijn.

En het is moeilijk om in de buurt te wonen, en het is eng om afscheid te nemen, hoe weet ik wat beter of slechter is.

Je leeft onder de hemel, waar de zon en vogels, en zwarte wolken cirkelen in mijn lucht,

En zwarte wolken cirkelen in mijn lucht.

Refrein:

En ik herinner me niets anders in de wereld, en ik zal alles voor je doen wat je wilt,

En jij bent voor mij een onneembare vesting, wat een absurditeit, wat een absurditeit.

Ik zal nooit openhartig durven te spreken over hoeveel ik liefheb en hoe moeilijk het voor mij is.

Als je elkaar ontmoet, knikkend, vergeet je het meteen, maar ik herinner me niets anders in de wereld,

En ik herinner me niets anders in de wereld.

Refrein:

En ik herinner me niets anders in de wereld, en ik zal alles voor je doen wat je wilt,

En jij bent voor mij een onneembare vesting, wat een absurditeit, wat een absurditeit.