Как жаль - Татьяна Буланова

Как жаль, что нам не быть вдвоём, как грустно, что не повторится,

Что в сердце мне не жить твоём, что рано улетели птицы

И больше песен не споём, как жаль, что нам не быть вдвоём.

Как жаль, что я уже не та, уже спокойно сплю ночами.

Осталась за спиной черта, за ней мы раньше так скучали,

Но канула любовь в лета, как жаль, что я уже не та.

Но ночами часто предо мной твой образ, мне напоминает о тебе любимый.

Мой родной, как часто слышу я твой голос, он зовёт меня в тот день неповторимый.

Я бегу к тебе, я так стараюсь, падаю во сне и просыпаюсь.

И вновь две жизни существуют: одна, в которой ты остался,

Где ты меня ещё целуешь, где каждый день со мной встречался,

И день минутой был тогда, в той жизни ты со мной всегда.

Другая жизнь, в которой я, теперь спустя уж год и месяц

Живу по прежнему любя, но только солнце так не светит

И рядом больше нет тебя, как жаль, жаль, что рядом нет тебя.

Ветер пусть тоску мою с собой уносит, пусть развеет, разметёт её по свету.

Почему меня ты милый бросил?

Почему тебя со мною больше нету?

Ты вернись я так тебя молю, видит Бог, я до сих пор тебя люблю.

Wat jammer dat we niet samen zullen zijn, wat verdrietig dat het niet meer zal gebeuren,

Dat ik niet in je hart kan leven, dat de vogels vroeg wegvlogen

En we zullen geen liedjes meer zingen, wat jammer dat we niet samen zullen zijn.

Wat jammer dat ik niet meer dezelfde ben, ik slaap 's nachts al vredig.

De duivel bleef achter, we misten haar zo erg,

Maar de liefde is gezonken in de zomer, wat jammer dat ik niet meer dezelfde ben.

Maar 's nachts staat je beeld vaak voor me, mijn geliefde herinnert me aan jou.

Mijn lief, hoe vaak hoor ik je stem, het roept me die unieke dag.

Ik ren naar je toe, ik probeer zo hard, ik val in mijn slaap en word wakker.

En weer bestaan ​​er twee levens: een waarin je verbleef,

Waar kus je me nog, waar je me elke dag ontmoette,

En de dag was toen een minuut, in dat leven ben je altijd bij me.

Een ander leven waarin ik nu ben, nu na een jaar en een maand

Ik leef nog steeds liefdevol, maar alleen de zon schijnt niet zo

En je bent er niet meer, wat jammer, jammer dat je er niet meer bent.

Laat de wind mijn verlangen met zich meenemen, laat hem verspreiden, verstrooien over de wereld.

Waarom heb je me verlaten schat?

Waarom ben je niet meer bij mij?

Kom terug, ik smeek je, God weet, ik hou nog steeds van je.