Играю в прятки на судьбу - Татьяна Буланова

Погадаю на ладони жизни.

Когда ночью свет Луны раздет.

Когда страсть струится на ресницы.

И когда мы рядом есть и нет.

Там моя судьба живет за гранью.

Там грехи берут надежду в плен.

Я еще твой образ виртуальный.

Мои ночи oбнажают день.

Не знаю, как тебя забыть, считаю медленно до ста.

Зачем нужны любви слова, безумству не нужна цена.

Я верю, заново начну и заливая боль вином.

Играю в прятки на судьбу, да только мысли об одном.

Мысли об одном… Мысли об одном…

Только все о нем…

Мысли все о нем…

Память заставляет сердце биться.

Мы за счастьем долго вместе шли.

Оставляет ложь любви страницы.

Только правда жизни впереди.

Не знаю, как тебя забыть, считаю медленно до ста.

Зачем нужны любви слова, безумству не нужна цена.

Я верю, заново начну и заливая боль вином.

Играю в прятки на судьбу, да только мысли об одном.

Мысли об одном… Мысли об одном…

Только все о нем…

Мысли все о нем…

Не знаю, как тебя забыть, считаю медленно до ста.

Зачем нужны любви слова, безумству не нужна цена.

Я верю, заново начну и заливая боль вином.

Играю в прятки на судьбу, да только мысли об одном.

Мысли об одном… Мысли об одном…

Только все о нем…

Мысли все о нем…

Ik zal fortuinen vertellen in de palm van mijn leven.

Wanneer 's nachts het licht van de maan wordt uitgekleed.

Wanneer passie op de wimpers vloeit.

En wanneer we er zijn en niet.

Daar leeft mijn lot daarbuiten.

Daar nemen zonden de hoop gevangen.

Ik ben nog steeds je virtuele beeld.

Mijn nachten dragen de dag.

Ik weet niet hoe ik je moet vergeten, ik tel langzaam tot honderd.

Waarom woorden nodig zijn voor liefde, waanzin heeft geen prijs nodig.

Ik geloof dat ik opnieuw zal beginnen en de pijn zal vullen met wijn.

Ik speel verstoppertje voor het lot, maar alleen gedachten over één ding.

Gedachten van één... Gedachten van één...

Alles over hem...

Alle gedachten gaan over hem...

Het geheugen laat het hart kloppen.

We wandelen al heel lang samen voor geluk.

Verlaat de pagina liefde leugens.

Alleen de waarheid van het leven ligt in het verschiet.

Ik weet niet hoe ik je moet vergeten, ik tel langzaam tot honderd.

Waarom woorden nodig zijn voor liefde, waanzin heeft geen prijs nodig.

Ik geloof dat ik opnieuw zal beginnen en de pijn zal vullen met wijn.

Ik speel verstoppertje voor het lot, maar alleen gedachten over één ding.

Gedachten van één... Gedachten van één...

Alles over hem...

Alle gedachten gaan over hem...

Ik weet niet hoe ik je moet vergeten, ik tel langzaam tot honderd.

Waarom woorden nodig zijn voor liefde, waanzin heeft geen prijs nodig.

Ik geloof dat ik opnieuw zal beginnen en de pijn zal vullen met wijn.

Ik speel verstoppertje voor het lot, maar alleen gedachten over één ding.

Gedachten van één... Gedachten van één...

Alles over hem...

Alle gedachten gaan over hem...