Баллада - Татьяна Буланова

Здесь ни тепла ни огня, но хоть уходя оглянись на меня.

Зимы в полях трубили, помнишь, как мы с тобой любили,

В миг мелькнули в век, и лишь снег.

Вестник беды наши скроет следы,

Вестник беды наши скроет следы.

Я больше петь не могу, я упаду на твоем снегу,

Зла на душе не храня, но хоть уходя оглянись на меня.

Зимы в полях трубили, помнишь, как мы с тобой любили,

В миг мелькнули в век, и вновь снег.

Тихий как боль, белый, белый как бог,

Тихий как боль, белый, белый как бог.

Er is hier geen hitte of vuur, maar als je weggaat, kijk me dan tenminste aan.

De winters bliezen in de velden, herinner je hoe jij en ik liefhadden,

In een oogwenk flitsten ze in een eeuw, en alleen maar sneeuw.

De boodschapper van ons ongeluk zal onze sporen verbergen,

De boodschapper van ons ongeluk zal onze sporen verbergen.

Ik kan niet meer zingen, ik zal in je sneeuw vallen,

Houd het kwaad niet in je ziel, maar kijk zelfs als je weggaat naar me terug.

De winters bliezen in de velden, herinner je hoe jij en ik liefhadden,

In een oogwenk flitsten ze in een eeuw, en weer sneeuw.

Stil als pijn, wit, wit als god

Stil als pijn, wit, wit als god.