Together, Burning Bright! - Take It Back!

I never thought that it would be this way

and I won’t forget the song we sang that day.

I remember how it felt when the trumpet sang,

but now that feeling has all but gone away.

It’s not too late to fix what has been set wrong,

inviting you to come back where you belong.

But this song was written on your heart,

before you let its melody depart.

We used to be so strong,

but if only you could remember

than we could endure together.

We could look fear in the face and say

we never want to be this way again.

It’s hard to believe that it turned out like this.

We’re spitting angry words and clenching our fists.

It’s time to show the world that we’re more than just kids,

'cause this is not the way that we were meant to live.

It’s not too late to fix what has been set wrong,

inviting you to come back where you belong.

But this song was written on your heart,

before you let its melody depart.

We used to be so strong,

but if only you could remember

than we could endure together.

We could look fear in the face and say

we never want to be this way again.

And on that cold December we stood and fought together,

with fire in our hearts.

That day set you apart.

And when the war was over, we all came home as soldiers,

Beaten but not broken, ready to live again.

Never Again!

Ik had nooit gedacht dat het zo zou zijn

en ik zal het lied dat we die dag zongen niet vergeten.

Ik herinner me hoe het voelde toen de trompet zong,

maar nu is dat gevoel zo goed als verdwenen.

Het is nog niet te laat om te herstellen wat verkeerd is ingesteld,

nodigen u uit om terug te komen waar u thuishoort.

Maar dit lied is op je hart geschreven,

voordat je zijn melodie laat vertrekken.

We waren zo sterk,

maar als je het je maar kon herinneren

dan we samen zouden kunnen verdragen.

We kunnen de angst in de ogen kijken en zeggen:

we willen nooit meer zo zijn.

Het is moeilijk te geloven dat het zo is gelopen.

We spuwen boze woorden en balen onze vuisten.

Het is tijd om de wereld te laten zien dat we meer zijn dan alleen kinderen,

want dit is niet de manier waarop we zouden moeten leven.

Het is nog niet te laat om te herstellen wat verkeerd is ingesteld,

nodigen u uit om terug te komen waar u thuishoort.

Maar dit lied is op je hart geschreven,

voordat je zijn melodie laat vertrekken.

We waren zo sterk,

maar als je het je maar kon herinneren

dan we samen zouden kunnen verdragen.

We kunnen de angst in de ogen kijken en zeggen:

we willen nooit meer zo zijn.

En op die koude december stonden we en vochten we samen,

met vuur in ons hart.

Die dag onderscheidde je.

En toen de oorlog voorbij was, kwamen we allemaal thuis als soldaten,

Geslagen maar niet gebroken, klaar om weer te leven.

Nooit meer!