Testament - Swift Guad, Mani Deïz

Swift Guad, Manï Deiz, liquide alcoolisé

Masterpiece, joue avec le feu, ouais

On finit carbonisé, aight

On dit qu’le rap est mort, à force de fumer des gros tar-pés

Qu’ils venaient d’la rue mais voulaient partir dans les beaux quartiers

Des poumons encrassés, avec des dents carriées

Ses dernières volontés chuchotées à l’oreille du brancardier

Il aimait Grand Marnier il en est dev’nu alcoolo

Mal au coccyx et mal au dos depuis l'époque du marocco

Il était comme un enfant seul qui n’avait pas d’potos

Il avait deux issues, finir au shtar ou à l’hosto

Séquestré, détesté, parce que tout l’monde voulait l’tester

Il avait tellement d’groupies qu’il a attrapé leur MST

Il a cassé sa plume en écrivant des mots fragiles

Il a perdu son encre et rien n’a pu stoppé l’hémorragie

Il fréquentait les salles de sport et soirées VIP

C’est p’t'être les majors qui l’ont kidnappés pour qu’il tapine

C’est un player qui voyait l’avenir dans le jeu d’une rime

Aucune empreinte n’a été prélevée sur les lieux du crime

Assassiné, l’médecin légiste vient pour l’examiner

Beaucoup d’temps passé à rimer dans l’but de l’réanimer

Il est tombé du haut d’une tour ou bien p’t-être qu’il s’est fait poussé

Il était tellement street qu’avec un grec-frites il s’est étouffé

Sa mort est mystérieuse, dure à élucider

Alors j’mène mon enquête, je gratte pour le ressusciter

Il est p’t-être mort d’ennui, il est p’t-être mort déshydraté

Avant, il a souvent fait des tentatives de suicide ratées

Misère tenace, c’est dans la patience que les guerres se gagnent

Il est p’t'être mort en s’noyant au fond d’un verre de sky

Sa sépulture est en béton armé et pierre de taille

C’est parce qu’il arrivait plus à vendre des albums sans faire de caille

C'était un rap rageux, qu’est d’venu racailleux

Des «nique ta mère» sur les cahiers au bénéfice du rap 'skyeux'

Si ta blonde est pulpeuse tu resteras une face de queue

Il voulait juste du buzz et enculer des stars fuckeuses

On dit qu’le rap est mort et ça m’laisse un goût amer

J’ai d’la peine pour ces gosses, et j’ai d’la peine pour sa mère

On dit qu’le rap est mort, j’ai mal pour sa clientèle

Sa mort est instrumentale, mais sûrement pas accidentelle

Quand j’me sens inspiré son fantôme dans la nuit surgit

On dit qu’il est toujours en vie mais qu’il a fait d’la chirurgie

Qu’il ressemble à la variét', à la pop ou l'électro

Qu’il s’est fait mordre par son pitbull parce que la bête avait les crocs

Victime d’un attentat et surtout victime de la mode

Le rap est p’t-être mort avec un cancer de la prod'

Maintenant ça ressemble à un squat avec des toxicos

En ouvrant la boîte de Pandore, le rap est mort on cherche encore

Il s’est taillé les veines ou s’est pendu avec sa chaîne en or

Les coups rendent fort donc il avait des tas d’marques sur le corps

Sur la route du succès, il s’est crashé dans une voiture de sport

Il voulait faire du biff, au lieu d’faire du bon sens

Il a perdu du poids avant d’avoir perdu conscience

Il se vantait de vendre des kilos et des p’tites barrettes

Alors c’est p’t'être les RG qui l’ont fait disparaître

Il était flambeur, il a poussé le j’ton de trop

Il en est mort et maintenant j’ai d’la peine pour ses rej’tons

C’est dans la rue et sur la scène qu’il donnait sa leçon

Maintenant il est comme un corps gisant dans une flaque de son

Il était tout ça, coupable et victime

Il est p’t-être sur une île lointaine avec Tupac et Biggie

Il a p’t-être été asphyxié par du répulsif

Il avait l’blues, il voulait changer d’blase et faire du biff

Pendant des heures il a chanté nos vices comme nos vertus

Un grand rêveur qu’a prit positions pour des causes perdues

C'était toujours les mêmes têtes, toujours les mêmes thèmes récurrents

Alors il s’est mis à bicrave aux écoliers, aux étudiants

Et pour le Top Album, il était souvent perdant

On dit qu’le rap est mort et qu’y’aura personne à son enterrement

Il voulait juste faire le gros son qui perturbe les gens

On dit qu’le rap est mort mais au fond c’est p’t-être qu’une légende

Swift Guad, Manï Deiz, alcoholische vloeistof

Meesterwerk, speel met vuur, yeah

We eindigen verkoold, aight

Ze zeggen dat rap dood is, door het roken van grote tar-pés

Dat ze van de straat kwamen maar naar de mooie wijken wilden

Vuile longen, met rotte tanden

Zijn laatste wensen fluisterden in het oor van de brancarddrager

Hij hield van Grand Marnier, hij werd een alcoholist

Stuitbeenpijn en rugpijn sinds de tijd van Marokko

Hij was als een eenzaam kind dat geen vrienden had

Hij had twee uitgangen, belandde in de shtar of in het ziekenhuis

Opgesloten, gehaat, omdat iedereen het wilde testen

Hij had zoveel groupies dat hij ze soa's opving

Hij brak zijn pen bij het schrijven van breekbare woorden

Hij verloor zijn inkt en niets kon het bloeden stoppen

Hij bezocht sportscholen en VIP-feesten

Het kunnen de majoors zijn die hem hebben gekidnapt om te tapin

Hij is een speler die de toekomst zag in het spel van een rijm

Er zijn geen vingerafdrukken genomen van de plaats delict

Vermoord, komt de lijkschouwer hem onderzoeken

Veel tijd besteed aan rijmen om hem nieuw leven in te blazen

Hij viel van een toren of misschien werd hij geduwd

Hij was zo straat dat hij stikte in een griekse friet

Zijn dood is mysterieus, moeilijk op te lossen

Dus ik leid mijn onderzoek, ik krab om hem te reanimeren

Misschien stierf hij van verveling, misschien stierf hij door uitdroging

Vroeger deed hij vaak mislukte zelfmoordpogingen

Hardnekkige ellende, het is in geduld dat oorlogen worden gewonnen

Hij is misschien gestorven terwijl hij verdronk op de bodem van een glas lucht

Zijn begrafenis is gemaakt van gewapend beton en gehouwen steen

Het is omdat hij beter in staat was albums te verkopen zonder kwartels te maken

Het was een razende rap, wat rauw werd

"Fuck your mother" op notitieboekjes ten behoeve van 'skyy' rap

Als je blondine weelderig is, blijf je een staartgezicht

Hij wilde gewoon sterrenneukers zoemen en neuken

Ze zeggen dat rap dood is en ik krijg er een bittere smaak van

Ik heb medelijden met deze kinderen, en ik heb medelijden met zijn moeder

Ze zeggen dat rap dood is, ik heb medelijden met zijn klanten

Zijn dood is instrumenteel, maar zeker niet toevallig

Als ik me geïnspireerd voel, komt zijn geest in de nacht op

Ze zeggen dat hij nog leeft maar geopereerd is

Of het nu gaat om afwisseling, pop of electro

Dat hij werd gebeten door zijn pitbull omdat het beest hoektanden had

Slachtoffer van een aanslag en vooral een slachtoffer van de mode

Rap is mogelijk dood met productiekanker

Nu ziet het eruit als een kraakpand met drugsverslaafden

De doos van Pandora openen, rap is dood, we zijn nog steeds op zoek

Hij sneed zijn polsen door of hing zichzelf op met zijn gouden ketting

Slagen maken je sterk, dus hij had veel littekens op zijn lichaam

Op weg naar succes crashte hij in een sportwagen

Hij wilde geld verdienen, in plaats van gezond verstand te hebben

Hij viel af voordat hij het bewustzijn verloor

Hij schepte op over het verkopen van ponden en kleine haarspeldjes

Dus misschien waren het de RG's die het deden verdwijnen

Hij was een gokker, hij duwde de j'ton te veel

Hij stierf eraan en nu heb ik medelijden met zijn nageslacht

Het was op straat en op het podium dat hij zijn les gaf

Nu is hij als een lichaam dat in een plas geluid ligt

Hij was dat allemaal, schuldig en slachtoffer

Hij is misschien op een afgelegen eiland met Tupac en Biggie

Hij is mogelijk verstikt door een afweermiddel

Hij had de blues, hij wilde zijn blase veranderen en geld verdienen

Urenlang zong hij onze ondeugden zoals onze deugden

Een geweldige dromer die opkwam voor verloren zaken

Het waren altijd dezelfde gezichten, altijd dezelfde terugkerende thema's

Dus begon hij te hunkeren naar schoolkinderen, naar studenten

En voor het Top Album was hij vaak de verliezer

Ze zeggen dat rap dood is en dat er niemand op zijn begrafenis zal zijn

Hij wilde gewoon het grote geluid maken dat mensen stoort

Ze zeggen dat rap dood is, maar diep van binnen is het misschien wel een legende