Останусь - Даша Суворова

Давно пора было проститься,

Сто тысяч раз не помирится — для чего!

Чего?

Напрасные соединенья.

Испорченные настроения,

— ради кого?

Давно пора было уехать.

Зелёный чай, забытый Чехов не дочитан до конца.

И я иду по тротуарам, к ночным мостам,

Деревьям старым — в никуда.

Припев:

Я останусь снегом за твоим окном,

В гавань уходящим белым кораблём.

Не забывай.

Я останусь числами календарей,

Фонарями наших парковых аллей, где едет трамвай.

Я останусь фильмами, что по ночам

Не давали выспаться спокойно нам;

и навсегда,

Навсегда я останусь улицей последних слов,

Запахами Киевских родных дворов,

Где наша весна жила.

А помнишь, как ловили нежность?

-

И ощущений новых свежесть нас несла!

Несла.

На целый день мы пропадали.

Собаку дома забывали.

Сирень цвела.

А кто тебя целует утром?

мне кажется,

Что я — как-будто продолжаю с тобой жить.

Кому ты ставишь ночью фильмы?

Друг — алкоголь влияет сильно.

Хочу курить.

Припев:

Я останусь снегом за твоим окном,

В гавань уходящим белым кораблём.

Не забывай.

Я останусь числами календарей,

Фонарями наших парковых аллей, где едет трамвай.

Я останусь фильмами, что по ночам

Не давали выспаться спокойно нам;

и навсегда,

Навсегда я останусь улицей последних слов,

Запахами Киевских родных дворов,

Где наша весна жила.

Het is hoog tijd om afscheid te nemen

Honderdduizend keer zal niet verzoenen - waarvoor!

Wat?

Verkeerde verbindingen.

bedorven stemmingen,

- voor wie?

Het werd hoog tijd om te vertrekken.

Groene thee, vergeten Tsjechov wordt niet tot het einde gelezen.

En ik loop langs trottoirs, naar nachtbruggen,

Oude bomen - nergens.

Refrein:

Ik zal sneeuw blijven buiten je raam,

Met het vertrekkende witte schip naar de haven.

Vergeet niet.

Ik blijf de nummers van de kalenders,

De lantaarns van onze parksteegjes, waar de tram rijdt.

Ik blijf films die 's nachts

Ze lieten ons niet rustig slapen;

en voor altijd,

Voor altijd zal ik de straat van de laatste woorden blijven,

De geuren van de binnenplaatsen van Kiev,

Waar onze lente leefde.

Weet je nog hoe je tederheid ving?

-

En frisheid bracht ons nieuwe sensaties!

gedragen.

De hele dag zijn we verdwenen.

De hond bleef thuis.

Seringen bloeiden.

En wie kust je 's ochtends?

I denk,

Dat ik - alsof ik bij je blijf wonen.

Wie zet je 's avonds op films?

Vriend - alcohol heeft een sterk effect.

Ik wil roken.

Refrein:

Ik zal sneeuw blijven buiten je raam,

Met het vertrekkende witte schip naar de haven.

Vergeet niet.

Ik blijf de nummers van de kalenders,

De lantaarns van onze parksteegjes, waar de tram rijdt.

Ik blijf films die 's nachts

Ze lieten ons niet rustig slapen;

en voor altijd,

Voor altijd zal ik de straat van de laatste woorden blijven,

De geuren van de binnenplaatsen van Kiev,

Waar onze lente leefde.