U nás se dojídá - Sto zvířat, Tomas Belko, Jan Kalina

Vyrůstal jsem za břevnovským klášterem

Nikdy nevíš, kde to dítě sebere

Že rodiče nejsou jeho rodiče

Otec mlčel, nechtěl mluvit o ničem

Otec si byl jistej, matka nejistá

Nikdy nevíš, co ti život přichystá

Jediná věc, kterou jsem se dozvídal

Bylo, že se u nás doma dojídá

To krásný dětství, šťastnej obličej

A jak to panečku letí

První půl života nám ničej rodiče

Tu druhou děti

Vyrůstal jsem v myšlenkový chudobě

Na základce nechodil jsem na oběd

Šel jsem domů dojíst jídlo z neděle

Byl jsem hloupej, tlustej, ale veselej

Na chodbě kříž

S mrtvým Ježíšem

Na sobě máš

Chemlon kožíšek

A kalhoty po bráchovi

Vzadu s klínem, jako nový

Dojídat je u nás pořád pravidlem

Když se mluví, tak nanejvejš o jídle

Když syn něco řeší, já mu povídám

Rači jez a mlč, u nás se dojídá

Ik ben opgegroeid achter het Břevnov-klooster

Je weet nooit waar de baby zal ophalen

Dat zijn ouders niet zijn ouders zijn

Mijn vader zweeg, hij wilde nergens over praten

De vader was zeker, de moeder onzeker

Je weet nooit wat het leven voor je zal doen

Het enige wat ik heb geleerd

Het was dat we naar huis gingen

Die mooie jeugd, blij gezicht

En hoe het vliegt

De eerste helft van het leven van onze ouders

de andere kinderen

Ik ben opgegroeid in gedachtearmoede

Ik ging niet lunchen op de basisschool

Ik ging naar huis om de maaltijd van zondag af te maken?

Ik was dom, dik, maar vrolijk

Een kruis in de gang

Met de dode Jezus

Je draagt

Chemlon bontjas

En broek na mijn broer

Aan de achterkant met een sleehak, als nieuw

Eten is nog steeds de regel in ons land

Als ze praten, gaat het vooral over eten

Als mijn zoon iets oplost, vertel ik het hem

Rivierkreeftjes en hou je mond, we gaan uit eten