Voyage - Stephan Eicher

Sans hésiter

Sans un regard

Sans une parole

Sans rIen laISSer prevoIr

Le dos tourné

Au vent du soir

Se demander s’il n’est pas déjà trop tard

Sans illusions

Sans désespoir

Sans transition

Passer du blanc au noir

Col relevé

PIus personne à croire

Tant le ciel brille

Tant le silence égare

Tous tes amis

Diront de moi

Que j’etais ci

Que j'étais ça

Mais garde-moi

Dans ta mémoire

Laisse-moi entrer sur son si blanc territoire

Seul dans les rues

Je marcherai

Seul dans un lit

Je m’endormirai

A I’occasion

Je contemplerai

L’or des saisons, le coeur noir des forêts

Sous les horaires

Sous les départs

Dorment des hommes

Qui ne vont plus nulle part

Et j’ai beau être seul

J’ai beau ne plus t’avoir

Je ne me sens pas au bord du désespoir

Car je suis un grain

Je suis une poussIere

Je suis en train

D’inventer une prière

Je bénis les gares

Je bénis mes frères

Et je sens que mes blessures se referment…

Car je suis un grain

Je suis une prière

Et le chagrin

Retourne à la poussière

Car je suis un grain

Je suis une prière

Et j’efface mon nom des

Portes de l’enfer

(Merci à Frédéric pour cettes paroles)

Zonder aarzeling

zonder een blik

Zonder een woord

ZONDER IETS VOORSPELLING TE VERLATEN

De achterkant is omgedraaid

In de avondwind

Benieuwd of het al te laat is

zonder illusies

zonder wanhoop

zonder overgang

Ga van wit naar zwart

Opstaande kraag

niemand te geloven

Als de lucht schijnt

Zo erg dat de stilte verbijstert

al je vrienden

zal van mij zeggen

Dat ik hier was

Dat ik dat was

Maar houd mij

In je geheugen

Laat me binnen op haar witte territorium

Alleen op straat

ik zal lopen

Alleen in een bed

ik zal in slaap vallen

Soms

ik zal nadenken

Het goud van de seizoenen, het donkere hart van de bossen

onder de uren

Onder de vertrekken

mannen slapen

Wie gaat nergens heen?

En ik kan alleen zijn

Ik heb je misschien niet meer

Ik voel me niet op de rand van wanhoop

Omdat ik een boon ben

ik ben stof

ik ben bezig met

Een gebed bedenken

Ik zegen de stations

Ik zegen mijn broers

En ik voel mijn wonden sluiten...

Omdat ik een boon ben

ik ben een gebed

en verdriet

Keer terug tot stof

Omdat ik een boon ben

ik ben een gebed

En ik wis mijn naam van

poorten van de hel

(Met dank aan Frédéric voor deze teksten)