Good Grief - Spacey Jane

And you stand so tall in your head

I’ll erase it all until you’re dead

And regret that I didn’t call

But enough’s enough, my heart is sunk

And it feels

Like sixteen

Like a magazine

Like I’m undoing

A husk in my bed

And I drive, it’s dusk, my eyes all red

And a short, a fleeting thought comes in

You’re alive until you own the sin

And it feels

Like eighteen

Like a guillotine

Like I’m

Kicked out of home, mama, ten and alone

I don’t care about things that I’m too young to know

Rusted stove top, kettle boiling

Feeling like my brain is rolling

Like underneath my clothing

Itchin' skin, my aching body

Good grief, your own creation

Lost for words, I find my patience

Like in the heated moment

Up for grabs but never noticed

Inside my home, a shaking crawl

And her eyes do roll and sheets get torn

And again, a fleeting thought is formed

But at five, it’s gone, the TV’s on

And I dream

Of release

And the tears ease

And I feel

Kicked out of home, mama, ten and alone

I don’t care about things that I’m too young to know

Rusted stove top, kettle boiling

Feeling like my brain is rolling

Like underneath my clothing

Itchin' skin, my aching body

Good grief, your own creation

Lost for words, I find my patience

Like in the heated moment

Up for grabs but never noticed

Rusted stove top, kettle boiling

Feeling like my brain is rolling

Like in the heated moment

Up for grabs but never noticed

En je staat zo hoog in je hoofd

Ik zal alles wissen tot je dood bent

En spijt dat ik niet heb gebeld

Maar genoeg is genoeg, mijn hart is gezonken

En het voelt

zoals zestien

Zoals een tijdschrift

Alsof ik het ongedaan maak

Een schil in mijn bed

En ik rijd, het is schemerig, mijn ogen zijn helemaal rood

En een korte, vluchtige gedachte komt binnen

Je leeft totdat je de zonde bezit

En het voelt

zoals achttien

Zoals een guillotine

zoals ik ben

Uit huis gezet, mama, tien en alleen

Ik geef niet om dingen waarvan ik te jong ben om ze te weten

Verroeste kookplaat, waterkoker aan het koken

Het gevoel hebben dat mijn brein aan het rollen is

Zoals onder mijn kleding

Jeukende huid, mijn pijnlijke lichaam

Veel sterkte, je eigen creatie

Verloren voor woorden, ik vind mijn geduld

Zoals in het verhitte moment

Voor het grijpen, maar nooit opgemerkt

In mijn huis, een trillende kruip

En haar ogen rollen en lakens worden gescheurd

En opnieuw wordt er een vluchtige gedachte gevormd

Maar om vijf uur is het weg, de tv staat aan

En ik droom

van vrijlating

En de tranen verdwijnen

En ik voel

Uit huis gezet, mama, tien en alleen

Ik geef niet om dingen waarvan ik te jong ben om ze te weten

Verroeste kookplaat, waterkoker aan het koken

Het gevoel hebben dat mijn brein aan het rollen is

Zoals onder mijn kleding

Jeukende huid, mijn pijnlijke lichaam

Veel sterkte, je eigen creatie

Verloren voor woorden, ik vind mijn geduld

Zoals in het verhitte moment

Voor het grijpen, maar nooit opgemerkt

Verroeste kookplaat, waterkoker aan het koken

Het gevoel hebben dat mijn brein aan het rollen is

Zoals in het verhitte moment

Voor het grijpen, maar nooit opgemerkt