Space Exploration To Solve Earthly Crises - The World Is A Beautiful Place & I Am No Longer Afraid To Die

rations to Solve Earthly Crises

The World Is a Beautiful Place & I Am No Longer Afraid to Die

It’s cold in the yard

I don’t know where to start

Everything is already tattooed somewhere

The real world doesn’t want us in it

Everyone else knows how to swim

But how could you drown us?

Bouyed by the wrath, and the air is thin

There’s some halt in the way that things seem to work here

The sun’s radiance reaches us in eight minutes but given its age

Given the ever expanding nature of the universe somewhere, 4.5 billion light

years away its solar winds are breathing fire for the first time

Its flares dancing through the dark to awaken the worlds at their birth.

is our being this buoyant?

is some celestial observer watching us through a

series of glass lenses and mirrors, jotting down notes of years ago

Maybe of his flight across the country from the place he called home to the

place i’ve always called home?

if so, on what star, on what precious rock,

does his life still shine?

i’ve been tinkering with lead pipes and gunpowder

Aluminum frames, fein saws and soldering irons

Steel.

a fishbowl from the attic my astronaut’s helmet

Winter gloves, snow boots and overalls over a wetsuit to stave off the cold

A notebook of his thoughts to stave off the loneliness;

infinity didn’t feel

like anything until i was among the stars searching for something that i had

loved and lost.

let us hope that the duct tape holds

And that my misguided science and memories of his crooked coffee-stained smile

can lead me to a place where his light still illuminates the days

rantsoenen om aardse crises op te lossen

De wereld is een prachtige plek en ik ben niet langer bang om te sterven

Het is koud in de tuin

Ik weet niet waar ik moet beginnen

Alles is al ergens getatoeëerd

De echte wereld wil ons er niet bij hebben

Alle anderen weten hoe ze moeten zwemmen

Maar hoe kon je ons verdrinken?

Geboeid door de toorn, en de lucht is dun

Er is een stop in de manier waarop dingen hier lijken te werken

De straling van de zon bereikt ons in acht minuten, maar gezien zijn leeftijd

Gezien de steeds groter wordende aard van het universum ergens, 4,5 miljard licht

jaren weg zijn zonnewinden voor het eerst vuur spuwen

Zijn fakkels dansen door het donker om de werelden te wekken bij hun geboorte.

is ons wezen zo opgewekt?

is een hemelse waarnemer die ons in de gaten houdt door een

reeks glazen lenzen en spiegels, notities van jaren geleden

Misschien van zijn vlucht door het land van de plaats die hij thuis noemde naar de?

plaats die ik altijd thuis heb genoemd?

zo ja, op welke ster, op welke kostbare steen,

glanst zijn leven nog?

ik heb gesleuteld aan loden leidingen en buskruit

Aluminium frames, FEIN zagen en soldeerbouten

Staal.

een vissenkom van zolder mijn astronautenhelm

Winterhandschoenen, snowboots en overalls over een wetsuit om de kou buiten te houden

Een notitieboekje van zijn gedachten om de eenzaamheid te voorkomen;

oneindigheid voelde niet

zoals alles totdat ik tussen de sterren was op zoek naar iets dat ik had

geliefd en verloren.

laten we hopen dat de ducttape het houdt

En dat mijn misleide wetenschap en herinneringen aan zijn scheve, koffiebevlekte glimlach

kan me naar een plaats leiden waar zijn licht nog steeds de dagen verlicht