To Miss Catherine (A Birthday Gift. Sorry I Can't Do Better, But Still…) - The World Is A Beautiful Place & I Am No Longer Afraid To Die

Hide out, it’s certainly a safe place.

With lights out and blankets shielding bodies from the cold.

I know that there exists polaroids of clothing that you used to wear.

Your skin constructed cities as it flaked into the stitches and the seams.

Dearest, you left me with a closet

Where the moth’s digest a promise that «I'll never tell a soul»

I know that you know.

We stack bricks we’re building a brand new city

Where will sleep safely and underwater.

Where we are all the same, we’re breathless sculptures.

Verstop je, het is zeker een veilige plek.

Met lichten uit en dekens die lichamen beschermen tegen de kou.

Ik weet dat er polaroids bestaan ​​van kleding die je vroeger droeg.

Je huid construeerde steden terwijl het in de steken en de naden vloeide.

Liefste, je liet me achter met een kast

Waar de mot een belofte verteert dat "I'll never tell a soul"

Ik weet dat jij weet.

We stapelen stenen we bouwen een gloednieuwe stad

Waar zal veilig en onder water slapen.

Waar we allemaal hetzelfde zijn, zijn we ademloze sculpturen.