Lioness - The World Is A Beautiful Place & I Am No Longer Afraid To Die

When I was with you we were an estuary

I don’t know if I come from the river or the sea

All I know is you are both my opposite and my reflection

And where we meet, all salt and mouth and convergence

We were the meeting point of a mountain and a valley

From a distance it is clear that we are inverted forms of one another

Should our mountain crumble it would fill the valley to our brim

Creating flatland where there was once chaos

But until that beautiful collapse we wonder where you begin and I end

We were two bodies running out of room in this world

We carved space in ourselves for the other to borrow

For the other to burrow

I wake up sometimes with ghost traces of your lips on my bones

And my arms holding your phantom frame as you drift away

We were roots and soil, the splendor of a tide pool, we were giants

But for now we can’t swallow the things that separate us

Lioness, please grab me again by the scruff of my neck

And lick the wounds I’ve made trying to taste my own blood

Toen ik bij jou was, waren we een estuarium

Ik weet niet of ik van de rivier of van de zee kom

Alles wat ik weet is dat je zowel mijn tegenpool als mijn weerspiegeling bent

En waar we elkaar ontmoeten, allemaal zout en mond en convergentie

We waren het ontmoetingspunt van een berg en een vallei

Van een afstand is het duidelijk dat we omgekeerde vormen van elkaar zijn

Mocht onze berg afbrokkelen, dan zou hij de vallei tot de rand vullen

Platteland creëren waar ooit chaos was

Maar tot die mooie ineenstorting vragen we ons af waar jij begint en ik eindig

We waren twee lichamen die bijna geen ruimte meer hadden in deze wereld

We hebben ruimte in onszelf gemaakt voor de ander om te lenen

Voor de ander om te graven

Ik word soms wakker met spooksporen van je lippen op mijn botten

En mijn armen houden je spookbeeld vast terwijl je wegdrijft

We waren wortels en aarde, de pracht van een getijdenpoel, we waren reuzen

Maar voorlopig kunnen we de dingen die ons scheiden niet slikken

Leeuwin, grijp me alsjeblieft weer bij mijn nekvel

En lik de wonden die ik heb gemaakt toen ik mijn eigen bloed probeerde te proeven