Best Intentions - Sound of Rum

We are a product of our times

Our legacy of messiness of misdirected energies and self-obsessive tendencies

But i’ll waste no more time in wanting that can never be

Those friendships numb to nothing now I hope that you remember me

In kindness or at least in empathy, like I remember you

I know that i am who i am for having been a friend to you

I know now firsthand that regretting love will empty you

Of all that makes you loving and of all that lovers pay attention to

I’ve been here before, entangled, trying not to mention you

When all my blood and guts are filled to bursting with the stench of you

See I lose me in loving and I do things I never meant to do

All my weakness is my weakness in an attempt to strengthen you

Last night just like all other nights, I fell asleep and dreamt of you

But you is not one person, not one version of a person

Or a device enlisted in these rhymes to help me vent some raw emotion, no

You is all the yous I ever loved in falsity

All the yous I ever fell for in the darkness of this false city

All the yous who had my truth and in return were false to me

All the yous I had to lose so I could make the most of me

All the yous whose secrets I still keep who are like ghosts to me

Haunting me, every time I let someone get close to me

All the yous I lie beside, whose cries seem like such boast to me

Who naked came and naked left and squandered all my hopes in me

Resuscitate the vilest side and stifle all the growth in me

You made me feel immortal but in secret made a joke of me

But whatever’s come to pass I hope you like me are sure

That the love was always real and the intention always pure

Whatever people tell ya, they’ll never love you more

Its just I wish I’d known to love you right before and that’s the score

But every storm thats ever blown blows in me

The world pitches and heaves and pulls my tides

I wear the lonely strength that sorrow brings me but I woke this morning old

and I realised

My best friends don’t know the weight of my contrition or the flames that make

a furnace of my throat

The relentless burning thrust of my ambition or the trust I bore and lost now

so remote

A tribe of enemies rise up against me and I’m staring them for faces but find

masks

Eyes that once looked sweetly gaze back empty and I cannot do the things of me

they ask, stop asking!

I must answer to my own looming potential

It rears its fearsome head and it screams my name

These callous bleeding fingers grip that pencil

And I scrawl on scraps of paper: «I'm to blame, I’m to blame»

I scrawl on scraps of paper: «I'm to blame»

I know because you told me I’m to blame

All that was, that is, all that will be, is heavy like the tears you waste on me

Don’t fall in love with me I will write about it

When it’s comes to nothing and you begin to doubt it ever happened

I will mull it over, churn it out, bring the ocean to the drought

You’ll tell me it’s unhealthy and hurt me when you try to help me

Then I will tell you that «I'm sorry» when a time for sorry is long deceased

I will think of you when all the city longs for sleep

I’ll keep them up, screaming out the secrets I don’t want to keep

Call you up in tears knowing you don’t want to speak and say

Whatever’s come to pass, I hope that you like me are sure

That the love was always real and the intention always pure

And whatever people tell you they’ll never love you more

It’s just I wish I learned to love you right before

We zijn een product van onze tijd

Onze erfenis van rommeligheid van verkeerd gerichte energieën en obsessieve neigingen

Maar ik zal geen tijd meer verspillen met willen dat dat nooit kan

Die vriendschappen zijn tot niets verdoofd nu ik hoop dat je me nog herinnert

In vriendelijkheid of in ieder geval in empathie, zoals ik me je herinner

Ik weet dat ik ben wie ik ben omdat ik een vriend van je ben geweest

Ik weet nu uit de eerste hand dat spijt van liefde je leeg zal maken

Van alles wat je liefdevol maakt en van alles waar geliefden aandacht aan besteden

Ik ben hier eerder geweest, verstrikt, in een poging je niet te noemen

Wanneer al mijn bloed en ingewanden tot barsten gevuld zijn met de stank van jou

Zie, ik verlies me in liefde en ik doe dingen die ik nooit had willen doen

Al mijn zwakheid is mijn zwakheid in een poging om je te versterken

Vannacht, net als alle andere nachten, viel ik in slaap en droomde ik van je

Maar jij bent niet één persoon, niet één versie van een persoon

Of een apparaat in deze rijmpjes om me te helpen wat rauwe emotie te luchten, nee

Jij bent alles wat ik ooit in valsheid heb liefgehad

Alle jou waar ik ooit voor viel in de duisternis van deze valse stad

Alle jullie die mijn waarheid hadden en in ruil daarvoor waren vals tegen mij

Al de jij die ik moest verliezen, zodat ik het beste uit mezelf kon halen

Alle jullie wiens geheimen ik nog steeds bewaar die als geesten voor mij zijn

Me achtervolgd, elke keer als ik iemand dichtbij me laat komen

Alle jullie waar ik naast lig, wiens kreten zo'n opschepperij voor mij lijken

Die naakt kwam en naakt vertrok en al mijn hoop op mij verkwanselde

Reanimeer de meest gemene kant en verstik alle groei in mij

Je liet me onsterfelijk voelen, maar maakte in het geheim een ​​grapje over me

Maar wat er ook is gebeurd, ik hoop dat je me leuk vindt, dat weet ik zeker

Dat de liefde altijd echt was en de intentie altijd puur

Wat mensen je ook vertellen, ze zullen nooit meer van je houden

Het is gewoon dat ik wou dat ik eerder had geweten dat ik van je hield en dat is de score

Maar elke storm die ooit waait, blaast in mij

De wereld schudt en deint en trekt aan mijn getijden

Ik draag de eenzame kracht die verdriet me brengt, maar ik werd vanmorgen oud wakker

en ik realiseerde me

Mijn beste vrienden kennen niet het gewicht van mijn berouw of de vlammen die maken

een oven van mijn keel

De meedogenloze brandende stuwkracht van mijn ambitie of het vertrouwen dat ik droeg en nu verloor

dus op afstand

Een stam van vijanden staat tegen me op en ik staar naar hun gezichten, maar vind

maskers

Ogen die er ooit lief uitzagen staren leeg terug en ik kan de dingen van mij niet doen

ze vragen, stop met vragen!

Ik moet antwoorden op mijn eigen dreigende potentieel

Het steekt zijn angstaanjagende kop op en het schreeuwt mijn naam

Deze eeltige bloedende vingers grijpen dat potlood vast

En ik krabbel op stukjes papier: «Ik heb de schuld, ik heb de schuld»

Ik krabbel op stukjes papier: «Ik heb de schuld»

Ik weet het, want je hebt me verteld dat ik de schuldige ben

Alles wat was, dat wil zeggen, alles wat zal zijn, is zo zwaar als de tranen die je aan mij verspilt

Word niet verliefd op mij, ik zal erover schrijven

Als het op niets uitkomt en je begint te betwijfelen dat het ooit is gebeurd

Ik zal erover nadenken, het uitwerken, de oceaan naar de droogte brengen

Je zult me ​​vertellen dat het ongezond is en me pijn doet als je me probeert te helpen

Dan zal ik je vertellen dat «het spijt me» wanneer een tijd van spijt lang is overleden

Ik zal aan je denken als de hele stad naar slaap verlangt

Ik zal ze bijhouden en de geheimen uitschreeuwen die ik niet wil bewaren

Bel je in tranen op, wetende dat je niet wilt praten en zeggen

Wat er ook is gebeurd, ik hoop dat je me leuk vindt, dat weet ik zeker

Dat de liefde altijd echt was en de intentie altijd puur

En wat mensen je ook vertellen, ze zullen nooit meer van je houden

Ik wou dat ik net eerder van je had leren houden