Undir Jökli - Sólstafir

Frosin jörðin brakar undir fótum mínum,

mitt kalda stolt brennur í hjarta mínu

og fornir andar reika hér um undir jökli

eins og skuggar fortíðar sem dó, en lifir þó.

Þeir eru bergmál fjallana,

eins og viðkvæm sumarblóm

á kaldri vetrar nóttu

visna þeir, visna þeir og deyja.

Þeir eru vetrarins dauðu sumarblóm,

á leiði þeirra ég frostrósir lagði.

En þögnin boðar dauða minn.

Kom ég hingað til að deyja?

Hér þar sem sólin er köld

og auðnin endalaus,

hér undir jökli

þar sem fornir andar reika,

hér á ég heima

og hér vil ég deyja.

Under The Glacier (The Winters Dead Summerflowers)

Frozen soil cracks beneath my feets,

my cold pride burns in my heart

and ancient spirits wander around here beneath the glacier

like shadows of a past that died, but lives on though.

They are the echoes of the mountains,

like fragile summerflowers

on a cold winternight

they wither, they wither and die.

They are the winters dead summerflowers.

On their grave I layed frostroses.

But the silence annonunces my death.

Did I come here to die?

Here, where the sun is cold

and the desert is endless.

Here beneath the glacier

where ancient spirits wander.

Here is my home

and here I want to die.

De bevroren grond verplettert onder mijn voeten,

mijn koude trots brandt in mijn hart

en oude geesten zwerven rond onder een gletsjer

als de schaduwen van het verleden die stierven, maar nog steeds leven.

Het zijn de echo's van de bergen,

als delicate zomerbloemen

op een koude winternacht

ze verdorren, ze verdorren en sterven.

Het zijn de dode zomerbloemen van de winter,

onderweg legde ik vorstrozen.

Maar de stilte luidt mijn dood in.

Ben ik hier gekomen om te sterven?

Hier waar de zon koud is

en de verlatenheid eindeloos,

hier onder een gletsjer

waar oude geesten rondzwerven,

hier woon ik

en hier wil ik sterven.

Under The Glacier (The Winters Dead Summerflowers)

Bevroren aarde scheurt onder mijn voeten,

mijn koude trots brandt in mijn hart

en oude geesten dwalen hier rond onder de gletsjer

als schaduwen van een verleden dat stierf, maar voortleeft.

Het zijn de echo's van de bergen,

als fragiele zomerbloemen

op een koude winternacht

ze verdorren, ze verdorren en sterven.

Het zijn de winters dode zomerbloemen.

Op hun graf heb ik ijsrozen gelegd.

Maar de stilte kondigt mijn dood aan.

Ben ik hier gekomen om te sterven?

Hier, waar de zon koud is

en de woestijn is eindeloos.

Hier onder de gletsjer

waar oude geesten ronddwalen.

Hier is mijn thuis

en hier wil ik sterven.