Náttmál - Sólstafir

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Ónytjunginn ól ég í mér, frá blautu barnsbeini

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Tel það ei mín tignarspor, ég eitrið saup svo ört

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Austanþokan mjakast nú fjær, eins og jötnar á himninum

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Þreyttur hleyp að heiman á ný, rétt eins og sólin sest æi sæ

Senn koma siðirnir nýju, leiðin ljóta að baki er

Skömmin hún gaf mér frelsi, kalda fjötra ei lengur ber

Hann faðir minn ól mig upp, á annan veg en fór

Ég óttasleginn andann dreg, en brosi með sjálfum mér

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Vinátta er vegin til fjár, ég aldrei sá þennan leik

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Lítill drengur flýr nú til fjalls þar sem óttans klukka ei slær.

Oh wat een pijn, oh dit is zo pijnlijk

Ik droeg de nutteloosheid in mij, van een nat babybot

Oh wat een pijn, oh dit is zo pijnlijk

Ik beschouw het niet als een teken van majesteit, ik dronk het gif zo snel op

Oh wat een pijn, oh dit is zo pijnlijk

De oostelijke mist trekt nu verder weg, als reuzen in de lucht

Oh wat een pijn, oh dit is zo pijnlijk

Moe rent hij weer weg van huis, net als de zon ondergaat

Binnenkort komen de gebruiken nieuw, de weg is lelijk achter

Jammer dat ze me vrijheid gaf, koude ketens dragen niet langer

Mijn vader voedde me op, op een andere manier dan hij ging

Ik haal angstig adem, maar glimlach naar mezelf

Oh wat een pijn, oh dit is zo pijnlijk

Vriendschap wordt gewogen in geld, ik heb dit spel nooit gezien

Oh wat een pijn, oh dit is zo pijnlijk

Een kleine jongen vlucht nu naar een berg waar de angstklok niet slaat.