Ei við munum iðrast - Sólstafir

Eigi við munum iðrast

Ykkur við munum ei þóknast

Fortíðarinnar við munum hefna

Hvað það er mun ég ei nefna

Því forna við höldum við

Trúnni, hinum heiðna sið

Fortíðin er ei grafin, heldur geymd

Fyrr eða síðar þið fáið ykkar eymd

Þið sem kallið ykkur hina góðu

Voruð í raun hinir óðu

Lifið svo í þessari hræsnu trú

Blind sem mynd

Fyrir þetta þið munuð líða

Önnur þúsund ár bíða

Allt var brotið og brennt

Rifið og skemmt

Lítið á ykkur sem æðri

Lítið bara í eigin barm

We zullen ons niet bekeren

We zullen je niet behagen

Het verleden zullen we wreken

Wat het is zal ik niet noemen

Het oude dat we vasthouden

Geloof, de heidense gewoonte

Het verleden wordt niet begraven, maar opgeslagen

Vroeg of laat zul je je ellende hebben

Jullie die jezelf de goeden noemen

Waren echt de ode

Dus leef in deze hypocriete religie

Blind als een plaatje

Hiervoor zul je lijden

Nog duizend jaar wachten

Alles was gebroken en verbrand

Gescheurd en beschadigd

Zie jezelf als superieur

Kijk maar naar je eigen boezem