Ambátt - Sólstafir

Augun þylja upp sögu þá

Brosandi þjáningu segir frá

Bundin, kefluð ótti, mar

Barnið sefur vonandi

Svefninn orðinn sársauki

Sjukur dagurinn er

«Þessa nótt ég streittist við

Umfram mannleg mórk»

Barnið sefur vonandi

Ekki rugga bátnum, brátt kemur logn

Högg sem alda, sjaldan stök hertu upp hugann

Skjolið dýru verði keypt, þú ert ambátt

Heyrir barnið þessi hljöð

Sofna ég við storknað blóð?

Reipið brenndi ulnliðinn

Neglur ristu holdið gegn

Svartnættis óskaði heitt

Mig dauða þú færð ekki meitt

De ogen vertellen dan het verhaal

Lachend lijden vertelt

Gebonden, gerold van angst, gekneusd

Hopelijk slaapt de baby

Slapen is een pijn geworden

Het is een zieke dag

«Deze nacht had ik het moeilijk

Over menselijke grenzen »

Hopelijk slaapt de baby

Laat de boot niet schommelen, het zal snel kalm zijn

Klopt als eeuwen, verhardde de geest zelden af ​​en toe

De dure schuilplaats zal worden gekocht, je bent een meid

Het kind hoort dit geluid

Val ik in slaap met gestold bloed?

Het touw verbrandde de pols

Nagels tegen het vlees geknipt

Zwarte nacht van harte gewenst

Mij ​​dood, je raakt niet gewond