The Cumberland Crew - Smokey Bastard

Let each good Union-Tar shed a tear of sad pity,

As he listens to the once gallant Cumberland’s fate.

It was the Eighth day of March told a terrible story.

And many a tar to this world bid adieu!

But our flag it was wrapt in a mantle of glory,

By the heroic deeds of the Cumberlands

crew…

On that

ill-fated day about ten in the

morning,

The

sky it was clear, and bright shone the

sun;

The

drums of the Cumberland sounded a

warning,

Bidding

each gallant seaman to stand by his

gun.

An

iron-clad frigate down on us came

bearing.

While high in the air a rebel flag flew;

pennant of treason she proudly was

waving.

Determined to conquer the Cumberland’s

crew.

So our

noble ship fired her guns' dreadful

thunder.

Her

broad-sides, like hail, on the Rebels did

pour;

But our

sailors gazed on, filled with terror and

wonder-

As the

shots struck her sides and glanced harmlessly

forth

But the

pride of our navy could never be

daunted,

Tho' the dead and the dying her deck they did strew;

And the

flag of our Union how proudly she

flaunted.

Sus

tained by the blood of the Cumberland’s

crew.

Electric and Drum Solo:

hours we fought them with stern reso

lution,

Till the

rebels found cannon could never de

cide;

The

flag of secession had no power to

gall them,

Tho' the

blood from their scuppers it crimson’d the

tide,

As they struck us on mid-ship, our planks she did sever,

Her sharp iron prong pierced our noble ship

And

still, though she splintered and twisted hard

over,

We’ll

die at our guns!

cried the Cumberland’s

crew.

Softly…

So

slowly they sank 'Neath Virginia’s dark

waters,

Their

voices on earth will ne’er be heard

more

They’ll be

mourned by Columbia’s brave sons and fair

daughters!

May their

blood be avenged on Virginia’s

shore!-

In their battle-stained graves they are silently lying-

Their souls have forever to each bid adieu!

But the star-spangled banner above them is still flying;

For it was nailed to the mast by the Cumberland’s crew.

Laat elke goede Union-Tar een traan van droevig medelijden vergieten,

Terwijl hij luistert naar het lot van de eens zo dappere Cumberland.

Het was de achtste dag van maart die een vreselijk verhaal vertelde.

En menig teer voor deze wereld neemt afscheid!

Maar onze vlag was gehuld in een mantel van glorie,

Door de heldendaden van de Cumberlands

bemanning…

Op dat

noodlottige dag ongeveer tien in de

ochtend,

De

lucht was het helder, en helder scheen de

zon;

De

drums van de Cumberland klonken a

waarschuwing,

Bieden

elke dappere zeeman staat bij zijn

pistool.

Een

met ijzer bekleed fregat kwam op ons af

handelswijze.

Terwijl hoog in de lucht een rebellenvlag wapperde;

wimpel van verraad was ze trots

zwaaien.

Vastbesloten om de Cumberland's te veroveren

bemanning.

Zo onze

nobel schip vuurde de verschrikkelijke kanonnen van haar

donder.

Haar

brede kanten, zoals hagel, op de rebellen deden

giet;

Maar onze

matrozen staarden toe, vervuld van angst en

wonder-

als de

schoten raakten haar zijden en wierpen een onschuldige blik toe

voorwaarts

Maar de

trots op onze marine zou nooit kunnen zijn

ontmoedigd,

Tho' de doden en de stervende haar dek ze hebben uitgestrooid;

En de

vlag van onze Unie hoe trots is ze

pronkte.

Suus

bezoedeld door het bloed van de Cumberland's

bemanning.

Elektrisch en drumsolo:

uur bevochten we ze met strenge reso

oplossing,

Tot de

rebellen ontdekten dat het kanon nooit kon ontploffen

besluit;

De

vlag van afscheiding had geen macht om

gal ze,

dat is het

bloed uit hun spuigaten, het werd karmozijnrood

getij,

Toen ze ons halverwege het schip aanvielen, sneed ze onze planken door,

Haar scherpe ijzeren tand doorboorde ons nobele schip

En

nog steeds, hoewel ze versplinterde en verdraaide hard

over,

We zullen

sterf door onze geweren!

riepen de Cumberland's

bemanning.

Zacht…

Dus

langzaam zonken ze 'Neath Virginia's dark'

wateren,

Hun

stemmen op aarde zullen nooit worden gehoord

meer

Ze zullen zijn

gerouwd door de dappere zonen en eerlijke van Columbia

dochters!

Mogen hun

bloed wordt gewroken op Virginia's

oever!-

In hun door de strijd bevlekte graven liggen ze stil...

Hun zielen moeten voor altijd vaarwel zeggen!

Maar de met sterren bezaaide banner boven hen vliegt nog steeds;

Want het was aan de mast genageld door de bemanning van de Cumberland.