Solune - Slimane

Voici des mots qui ont failli mourir avant de naître

Comme chacun des sourires que je donne pour paraître

Heureux, il paraît que je ne le suis pas

Que j’ai vendu mon âme et pleurniché mais faut pas

Pathétiquement vôtre, comment faire autrement

J’aime la mélancolie de ce monde qui se meurt lentement

J’aime, raconter mes peines mais ne pense pas que je sois faible

Quand je suis à terre, je relève la tête moi

Je me souviens des premiers textes que j’ai gratté

Des premiers refrains avec ma putain de voix cassée

Le feat avec Sofia, premier son qui a marché

Quand l’oiseau de l’amour s’envole, tout le monde se met à l'écouter

À l'époque, je vivais sans un sou

Troubadour dans la rue, parfois saoul

Heureusement j’avais quelques amis

Mounir, grâce à toi j’ai mangé alors merci

À tous ceux que j’ai perdu, tous ceux qui ne sont plus là

Comme j’aurais aimé vous entendre chanter à l’Olympia

Si j’ai la tête dans les nuages, c’est pour être avec vous

Parce qu’ici souvent j’ai l’impression d’avoir fait le tour

Peut-être que je n'étais pas fait pour briller

Et que le succès aurait pu me briser

Peut-être, que c'était trop d’un seul coup

Je voulais qu’on parle de ma musique et non pas de ma sale coupe

Je voulais, qu’on aime mes histoires et qu’on vienne les chanter avec moi

Pas qu’ils attendent que je fasse un faux pas

Faut pas croire tout ce qu’on vous dit

Quand la lumière vient sur toi, elle emporte un bout de ta vie

Heureusement que derrière la cabine il y a les frérots

Sinon ça ferait longtemps que j’aurais éclaté en sanglots

Éclaté ce micro qui m’a pris des moments chers

Maman, pour la première fois j’ai raté ton anniversaire

Pendant un an je n'étais pas là pour mes amis

Eux qui m’avaient soutenu comme une deuxième famille

À tous, je vous promets de faire attention

De ne pas devenir l’outil d’une putain d’ambition

À tous, je vous demande pardon

Et comme d’hab', je le fais en chanson

Moi p’tit gars de banlieue, loin des clichés

Yann avoue tu pensais que j'étais bête, tu n'étais pas préparé

À tous ceux qui jugent mais ne font rien

Ces frustrés qui ont ri de mes chagrins

Comme j’aimerais vous offrir un cœur

Vous voir enfin vous aimer sans avoir peur

De ceux qui ne vous ressemble pas et qui ont le courage

De parler d’amour, de fraternité, de partage

J’ai voulu vous raconter la Lune et le Soleil

À l’heure où j'écris, il se couche, elle s'éveille

À toutes les radios qui m’ont trouvé trop dark pour passer mes chansons

Je viens en quelques larmes, de vous donner raison

Il y a eu tout ça, il y a eu la scène

Il y a eu vos sourires pour effacer mes peines

J’aime vous appeler mes amis

Et vous dire que vous avez changé ma vie

Cet album il est pour vous

Voici les histoires d’un mec un peu fou

Il y a tout ça, il y a eu la scène

Il y a eu des milliers de mercis

Il y a eu des milliers de je t’aime

Je garde les mercis

Je vous envoie mes je t’aime

Dit zijn woorden die bijna stierven voordat ze werden geboren

Zoals elke glimlach die ik geef om te verschijnen

Gelukkig, het lijkt erop dat ik dat niet ben

Dat ik mijn ziel verkocht en zeurde maar niet

Zielig van jou, wat kun je nog meer doen?

Ik hou van de melancholie van deze langzaam stervende wereld

Ik hou van, vertel mijn verdriet, maar denk niet dat ik zwak ben

Als ik beneden ben, hef ik mijn hoofd op

Ik herinner me de eerste teksten die ik krabbelde

Vroege refreinen met mijn verdomde gebroken stem

De prestatie met Sofia, het eerste geluid dat werkte

Als de liefdesvogel vliegt, begint iedereen te luisteren

Toen leefde ik berooid

Troubadour op straat, soms dronken

Gelukkig had ik wat vrienden

Mounir, dankzij jou heb ik gegeten dus bedankt

Aan iedereen die ik heb verloren, iedereen die weg is

Wat had ik je graag horen zingen in de Olympia

Als mijn hoofd in de wolken is, is het om bij jou te zijn

Omdat ik hier vaak het gevoel heb dat ik in de buurt ben geweest

Misschien was ik niet bedoeld om te schitteren

En succes had me kunnen breken

Misschien was het teveel in één keer

Ik wilde dat mensen over mijn muziek praatten en niet over mijn vuile kapsel

Ik wilde dat mensen mijn verhalen leuk zouden vinden en ze met mij zouden zingen

Niet dat ze verwachten dat ik misstap

Geloof niet alles wat je wordt verteld

Als het licht op je komt, neemt het een stuk van je leven weg

Gelukkig zijn er achter de hut de broers

Anders was ik al lang in tranen uitgebarsten

Brak die microfoon die me dierbare momenten kostte

Mam, voor het eerst heb ik je verjaardag gemist

Een jaar lang was ik er niet voor mijn vrienden

Degenen die me hadden gesteund als een tweede familie

Iedereen, ik beloof dat ik voorzichtig zal zijn

Niet om het instrument van verdomde ambitie te worden

Iedereen, neem me niet kwalijk

En zoals gewoonlijk doe ik het in een lied

Ik kleine jongen uit de buitenwijken, ver van de clichés

Yann geeft toe dat je dacht dat ik dom was, je was niet voorbereid

Aan iedereen die oordeelt maar niets doet

Die gefrustreerde mensen die lachten om mijn verdriet

Wat zou ik je graag een hartje willen aanbieden

Zie je eindelijk van jezelf houden zonder bang te zijn

Van degenen die niet op jou lijken en die de moed hebben

Om te praten over liefde, broederschap, delen

Ik wilde je vertellen over de maan en de zon

Terwijl ik schrijf, gaat hij naar bed, zij wordt wakker

Aan alle radio's die me te donker vonden om mijn liedjes te spelen

Ik kom in een paar tranen, om je gelijk te bewijzen

Er was dat alles, er was de scène

Daar was je glimlach om mijn verdriet te wissen

Ik noem jullie graag mijn vrienden

En je vertellen dat je mijn leven hebt veranderd

Dit album is voor jou

Hier zijn de verhalen van een gekke kerel

Er was dat alles, er was de scène

Er waren duizenden dank

Er zijn er duizenden van ik hou van jou

Ik bewaar de bedankjes

Ik stuur je mijn ik hou van jou