Paper Boats - Silje Nergaard

How come these precious things were made to seem remote

How come the words I weighed were forced back down my throat

There was no room for honesty

No quarter that was mine

No noble cause

I tried fake a life

To fool those snapping jaws

From here I dare to launch my flimsy paper boats

I shove each gently from the shore but guard it where it floats

They must not drift too far from me I still sense danger and

They are too frail

In time they’ll catch the wind

And fly with billowed sail

Hoe komt het dat deze kostbare dingen op afstand leken?

Hoe komt het dat de woorden die ik woog weer in mijn keel werden gedrukt?

Er was geen ruimte voor eerlijkheid

Geen kwart dat van mij was

Geen nobele reden

Ik heb geprobeerd een leven te faken

Om die klappende kaken voor de gek te houden

Vanaf hier durf ik mijn dunne papieren boten te lanceren

Ik duw ze elk voorzichtig van de kust, maar bewaak ze waar ze drijft

Ze mogen niet te ver van me afdrijven. Ik voel nog steeds gevaar en

Ze zijn te zwak

Na verloop van tijd vangen ze de wind

En vlieg met gegolfd zeil