The Night Alit - Siebenbürgen

Her shadows mourn in moonlight

Dark traces for the soul to feed

Each wound that transforms her

Is mine to conquer and bewitch

As storms breathes inside of her

Winds of faith heals and grieves

This temptress that haunts my desire

Turned death endlessly against me

I draw the circled pentagram extreme

Wishing that death would reanimate

That flesh becomes the truth

Amongst the stars above her bones

Shattered, abused by the night

Torched alit by graveyard mists

That died together with her sins

Shaping her frigid flesh dead and dried…

By spells of sacred daughters

That departed their misdeeds

I crave my nightly courtesan

To violate my sense again

And as the final sunset

As the moon, the stars, the sky…

I placed my soul in gratitude

To darkness, to the gates of pain…

«Behold its glory, the night alit

Our shadows painted, in the light of the moon

Our dark secrets, unknown to mankind

As I, the breeder, devoured thy mortal soul…»

Wings aroused, as moonlit flesh emerged

From wastelands deep down the ground

As icons in stone bowed for the animated dead

I forced thy entry to the final world

«Behold its glory, the night alit

Our shadows painted, in the light of the moon

Our dark secrets, unknown to mankind

As I, the breeder, devoured thy mortal soul…»

My slumbering beauty, possessing nightly grandeur

Endless, and forever, I am thine, eternally

I was spellbound from eyes of sapphire jewelry

And the sins from the depths of thy soul

Enchanted by thy darkness

My Queen of lust and urge

I watched thy shadow, mourning in the dark

So cold and dead, so dead and dried

Seductress of my dreams, I wither with thee

My flesh, my true nocturnal blood…

«Behold its glory, the night alit

Our shadows painted, in the light of the moon

Our dark secrets, unknown to mankind

As I, the breeder, devoured thy mortal soul…

Haar schaduwen rouwen in het maanlicht

Donkere sporen voor de ziel om te voeden

Elke wond die haar transformeert

Is de mijne om te veroveren en te betoveren?

Terwijl stormen in haar ademen

Winden van geloof geneest en treurt

Deze verleidster die mijn verlangen achtervolgt

Keerde de dood eindeloos tegen mij

Ik teken het omcirkelde pentagram extreem

Wensend dat de dood zou reanimeren

Dat vlees wordt de waarheid

Tussen de sterren boven haar botten

Verpletterd, misbruikt door de nacht

In brand gestoken door kerkhofnevels

Die stierf samen met haar zonden

Haar ijskoude vlees vormgeven, dood en gedroogd...

Door spreuken van heilige dochters

Dat vertrok hun wandaden

Ik hunker naar mijn nachtelijke courtisane

Om mijn verstand opnieuw te schenden

En als de laatste zonsondergang

Zoals de maan, de sterren, de lucht...

Ik heb mijn ziel in dankbaarheid geplaatst

Naar de duisternis, naar de poorten van pijn...

«Zie zijn glorie, de nacht alit

Onze schaduwen geschilderd, in het licht van de maan

Onze duistere geheimen, onbekend voor de mensheid

Zoals ik, de kweker, uw sterfelijke ziel verslond...»

Vleugels gewekt, toen maanverlicht vlees tevoorschijn kwam

Van woestenijen diep in de grond

Als iconen in steen gebogen voor de geanimeerde doden

Ik dwong je toegang tot de laatste wereld

«Zie zijn glorie, de nacht alit

Onze schaduwen geschilderd, in het licht van de maan

Onze duistere geheimen, onbekend voor de mensheid

Zoals ik, de kweker, uw sterfelijke ziel verslond...»

Mijn sluimerende schoonheid, met nachtelijke grandeur

Eindeloos en voor altijd, ik ben de jouwe, voor altijd

Ik was betoverd door ogen van saffieren sieraden

En de zonden uit de diepten van uw ziel

Betoverd door uw duisternis

Mijn koningin van lust en drang

Ik keek naar je schaduw, rouwend in het donker

Zo koud en dood, zo dood en gedroogd

Verleidster van mijn dromen, ik verdor met u

Mijn vlees, mijn ware nachtbloed...

«Zie zijn glorie, de nacht alit

Onze schaduwen geschilderd, in het licht van de maan

Onze duistere geheimen, onbekend voor de mensheid

Zoals ik, de fokker, uw sterfelijke ziel verslond...