Ungentum Pharelis... - Siebenbürgen

När jag kyrkan lämnar

Har mitt sinne redan glömt

Prästens visa ord

Tycks vara något som jag drömt

Genom nattens skuggor

Flyger jag mot kullar blå

Högt på bergets topp

Ser jag den Onde ensam stå

I bolmörtsrus genom nattens timma

Ty en ed är svuren

Över djupa skogar

Av vinden är jag buren

Hans kropp är kall och fjällig

Och han tar mig I sin famn

Ni kallar honom Djävulen

Men han har många namn

Med kluven tunga viskar han

Om guld som skall bli mitt

I gengäld svingar jag det svärd

Som han I elden smitt

Als ik de kerk verlaat

Ben mijn gedachten al vergeten

De wijze woorden van de priester

Lijkt me iets waar ik van gedroomd heb

Door de schaduwen van de nacht

Ik vlieg naar blauwe heuvels

Hoog op de top van de berg

Ik zie de Boze alleen staan

In ball-drug intoxicatie door het uur van de nacht

Want een eed is gezworen

Over diepe bossen

Ik word gedragen door de wind

Zijn lichaam is koud en schilferig

En hij neemt me in zijn armen

Je noemt hem de duivel

Maar hij heeft veel namen

Met een gespleten tong fluistert hij

Over goud dat van mij zal worden

In ruil daarvoor zwaai ik met dat zwaard

Zoals hij In het vuur besmet