Mardrom - Siebenbürgen

Den dunkla maran har lämnat mig

Dagen gryr i öster

Men ännu hemsöks jag utav

Den gångna nattens röster

Jag vandrar likt en vålnad fram

Med tunga steg jag hasa

Dock förråder mig min blick

Som tydligt speglar fasa

Varje natt är lika dan

I kallsvett jag mig vrider

Men kan ej komma undan från

Den mara som mig rider

Vart kan jag fly från något som

Jag själv är boning åt

Det finns ej lindring för min själ

Ej hjälper skratt, ej gråt

Jag är fast i skräckens klor

Likt rovdjur dom mig klöser

Jag lever stilla i vankelmod

Tills döden mig förlöser

De donkere mara heeft me verlaten

De dag breekt aan in het oosten

Maar ik word er nog steeds door achtervolgd

De stemmen van gisteravond

Ik loop als een geest

Met zware stappen haast ik me

Echter, mijn blik verraadt mij

Wat duidelijk horror weerspiegelt

Elke nacht is dezelfde dag

In het koude zweet draai ik me om

Maar kan niet wegkomen van

De mara die me berijdt

Waar kan ik ontsnappen aan zoiets als

ik woon er zelf in

Er is geen verlichting voor mijn ziel

Lachen helpt niet, niet huilen

Ik zit vast in de klauwen van horror

Als roofdieren krabben ze me

Ik leef nog steeds in aarzeling

Tot de dood mij verlost