Slottet Auragon - Siebenbürgen

I fjärran bortom djupa skogar

Ur den mark där nässlor gror

Reser sig ett slott mot månen

Slottet där de dödas själar bor…

Den dystert svarta muren utav

Vittrad marmor ännu står

Stark såsom den alltid stått sig

Genom tusenden av år…

Andar ropar till varandra

Det är döda själar som

Tagit natten i besittning

Här i slottet Auragon…

Nattens djur har här sin hemvist

Tistlar bor i mörka vrår

Spindlars väv klär tak och väggar

Fönster gapar såsom öppna sår…

Aldrig kysser morgonrodnad

Slottets tinnar eller torn

Här har natten ingen ände

Här har Mörkrets Drott sin tron

In de verte voorbij diepe bossen

Van de grond waar brandnetels groeien

Een kasteel verrijst tegen de maan

Het kasteel waar de zielen van de doden leven...

De sombere zwarte muur buiten

Verweerd marmer staat nog steeds

Sterk zoals het altijd heeft gestaan

Door duizenden jaren heen…

Geesten schreeuwen naar elkaar

Het zijn dode zielen zoals

In bezit genomen van de nacht

Hier in het kasteel van Auragon...

De dieren van de nacht hebben hier hun thuis

Distels leven in donkere hoeken

Spinnenwebben weven plafonds en muren

Ramen gapen als open wonden...

Kus nooit de dageraad

De pinakels of torens van het kasteel

Hier heeft de nacht geen einde

Hier heeft de Heer der Duisternis zijn troon