Levande Begravd - Siebenbürgen

Jag vaknar förskräckt

Ur dunkla drömmars makt

Förblindad av det mörker

Som mig ur min fattning bragt

Blott alltför hastigt sanning

I allra högsta grad

Mig bringar andlös fasa:

Jag är levande begravd

Utan möjlighet att fly

Kistans slutna sfär

Kväljes jag av fuktig jord

I sanning dömd jag är

Ty vem kan höra mina skrik

En dödens serenad…

Den stumma jorden döljer mig

Levande begravd

«…Jag känner slutet nalkas

Med långa tysta kliv

I ensamhet och tomhet

Försmäktar jag — alltjämt vid liv

Mina fingrar blöder

Kistans lock är sönderklöst

Jag önskar blott av döden

Från min fasa bli förlöst…»

Ty varje frihetstanke

Är skoningslöst futil

I gravens mörker dväljes jag

I Dödens domicil

För evig tid min ande

Gravens fjättrar bär

För alltid fast i dödens kval

Levande begravd jag är

Ik word doodsbang wakker

Uit de kracht van donkere dromen

Verblind door de duisternis

Waardoor ik uit mijn greep kwam

Gewoon te haastige waarheid

In zeer hoge mate

Brengt me ademloze horror:

Ik ben levend begraven

Zonder de mogelijkheid om te ontsnappen

De gesloten bol van de kist

Ik ben gestikt door vochtige grond

Echt gedoemd ben ik

Want wie kan mijn geschreeuw horen?

Een serenade van de dood...

De stomme aarde verbergt mij

Levend begraven

«… Ik voel dat het einde nadert

Met lange stille stappen

In eenzaamheid en leegte

Ik kwijn weg - leef nog

Mijn vingers bloeden

Het deksel van de kist is kapot

Ik wens alleen de dood

Van mijn afschuw worden verlost... »

Voor elke gedachte aan vrijheid

Is meedogenloos zinloos

Ik woon in de duisternis van het graf

In de woonplaats van de dood

Voor altijd mijn geest

De boeien van de grafbeer

Voor altijd vast in de kwelling van de dood

Levend begraven ben ik