Hieronder staat de songtekst van het nummer J'lève Mon Verre , artiest - Shurik'n met vertaling
Originele tekst met vertaling
Shurik'n
Serval diseur d’images, fils
Ouaiiiis !
J’lève mon verre à ceux qui croient plus en rien
À ceux qui, chaque matin, s'étirent dans le brouillard
Et piquent du nez dans un café noir
À ces aubes rouges rubis, à ces derniers levés de soleil qui n’ont pas de prix,
et ce parvis nappé de groseilles
À ces femmes qui au réveil ne sentent rien sous leurs mains
Ces mômes armés de fusils en treillis qui ne pensent pas à demain
J’lève mon verre à ceux qui dorment sous des tôles par-ci par-là;
et à tous ces morts de luxe qui pourrissent dans des villas
J’lève mon verre à la naissance d’un gosse qui rempli une fosse
À ces crosses qui servent souvent de hochet, ceux qui endossent la connerie de
l’autre et se vautrent sans rechigner
Comme un pigeon résigné, pleurant qu’il n’a pas fait exprès
À ces pères qui se crèvent le cul pour que leur fils deale du shit et ceux
Qui ne voient pas leurs francs violé les terres vierges de leurs filles
À toutes ces villes fantômes, tachées de corbeaux
Oeuvre d’un crétin hors-normes
Allez J’lève mon verre à l’Homme
J’lève mon verre à ceux qui roussissent au cagnard blindé
Ceux qui croupissent à l’ombre coincé derrière une porte blindée
À ceux qui savent mais la ferment, ces vérités sans oxygène
Ces libertés bardées de chaînes et ce vent de folie qui se déchaîne
Ces pochtrons au comptoir, leur regard comme leurs jours ternes
Ces sourires en costumes qui tuent, pour remplir une citerne
À ceux qui ne voient pas la mort autrement qu’au combat
À celui qui croit qu’il s’en sortira, la chance sourit à ceux-là
À tous mes potes présents et à ceux déjà partis
À tous ceux qui n' ont pas voulu jouer par peur de perdre la partie
À ces sacrés souvenirs qu’on garde enfouis au fond de sa tête, qu’on calme à
coup de fumette chaque fois que le relent guette
Ces coeurs touchés, ces corps couchés, ces âmes fauchées
Comme un blé trop vert, maudits soient les moissons de la colère.
Mon verre?
J’le lève aux rumeurs enivrantes qui envoûtent l’esprit d’un crétin
hors-normes
Allez J’lève mon verre à l’Homme!
À tous ces gouvernements pourris, à tous leurs suicidés
À tous ceux qui sourient bêtement, à toi qui jette les dés
Et même si des fois, certains s'écrient: «Ça y est c’est décidé cette fois je
le fais.»
J’lève mon verre à ceux qui n’ont pas le cul béni par les fées
À ceux qui se le bronze au soleil, qui font leur pays des merveilles
Et à tous les faignants dont le désir puissant est de faire pareil
À toutes ces mères qui savent trop bien pour avoir veillé la veille, que
Sur notre bonne vieille Terre rien n’est plus cher que l’oseille
À toutes ces balafres au sucre qu’une note salée laissera et
La mère absente qui exulte dés qu’une moitié s’en va
J’lève mon verre a ces poches trouées par les doigts et
Celles trouées par le poids des sous, ceux qui ont toujours eu le choix
À toutes ces pensées rances qui n’enfantent que dans la souffrance et
À ces immenses crétins qui nous appellent la sous-France
À ceux qui relativisent bien, à ceux qui m’en veulent, ouais !
Que ceux-là réfléchissent et visent bien!
J’lève mon verre à ces troncs tendres, à leurs écorces de pierre et
À ceux qui en prennent plein les dents et malgré tout les serrent
À ces sacs Vuitton pleins, à ces cartons par-terre
À ceux qui partent pour des diam’s et qui reviennent avec du verre
À ceux qui se croient au paradis et qui ont les poils qui crament abusé
Ce nectar de la vie que la mort s’exclame bien en user
À ce bon vieux bitume d’où naît le flash qui nourrit ma plume
Et vos yeux
Allez j’lève mon verre à l’Homme
Ouais, on manque de neurones fils
Faut pas que ça t'étonnes.
Serval beeldverteller, zoon
Ja!
Ik hef mijn glas op degenen die nergens meer in geloven
Aan degenen die zich elke ochtend in de mist uitstrekken
En een neusduik in een zwarte koffie
Naar die robijnrode dageraad, naar die laatste zonsopgangen die onbetaalbaar zijn,
en dit voorplein bedekt met krenten
Aan die vrouwen die wakker worden en niets onder hun handen voelen
Deze met traliewerk zwaaiende kinderen die niet aan morgen denken
Ik hef mijn glas op degenen die hier en daar onder metalen platen slapen;
en al die luxe doodrot in villa's
Ik hef mijn glas op de geboorte van een kind dat een put vult
Aan die stokjes die vaak als rammelaar dienen, degenen die de bullshit van . onderschrijven
elkaar en wentelen zonder te klagen
Als een gelaten duif, huilend dat hij het niet expres deed
Aan die vaders die sterven voor hun zoon om hasj te dealen en die
Die niet zien dat hun franken het maagdelijke land van hun dochters hebben geschonden?
Naar al die spooksteden, bevlekt met kraaien
Werk van een buitengewone cretin
Kom op, ik hef mijn glas op de man
Ik hef mijn glas op degenen die de gepantserde dodger verschroeien
Degenen die wegkwijnen in de schaduw zitten vast achter een gepantserde deur
Voor degenen die het weten, maar sluiten, deze waarheden zonder zuurstof
Deze vrijheden gebonden met kettingen en deze wind van waanzin die losgelaten wordt
Deze pochtrons aan de balie, ze zien eruit als hun saaie dagen
Die glimlachen in kostuums die doden, om een stortbak te vullen
Aan degenen die de dood alleen in de strijd zien
Voor degenen die geloven dat ze het zullen halen, het geluk lacht hen toe
Aan al mijn aanwezige vrienden en aan degenen die al weg zijn
Aan al diegenen die niet wilden spelen uit angst om het spel te verliezen
Aan die heilige herinneringen die we in ons achterhoofd begraven houden, die we stillen
rook elke keer dat de geur op de loer ligt
Deze aangeraakte harten, deze liegende lichamen, deze gebroken zielen
Zoals tarwe te groen, vervloekt zij de oogst van toorn.
Mijn glas?
Ik verwijs het naar de bedwelmende geruchten die de geest van een idioot betoveren
niet standaard
Kom op, ik hef mijn glas op de man!
Aan al die rotte regeringen, aan al hun zelfmoorden
Aan iedereen die dwaas lacht, aan jou die de dobbelstenen gooit
En zelfs als sommigen soms uitroepen: "Dat is het, deze keer is besloten dat ik
het feit."
Ik hef mijn glas op degenen die de ezel niet laten zegenen door de feeën
Aan degenen die zonnebaden, die hun wonderland maken
En aan alle luie mensen wiens sterke wens is om hetzelfde te doen
Aan al die moeders die het te goed weten om de dag ervoor op te blijven, dat
Op onze goede oude aarde is niets duurder dan zuring
Aan al die suikerlittekens die een zoute noot achterlaat en
De afwezige moeder die juicht zodra de helft vertrekt
Ik hef mijn glas naar deze zakken met gaten in mijn vingers en
Degenen die door het gewicht van centen werden geperforeerd, degenen die altijd een keuze hadden
Aan al die ranzige gedachten die alleen maar baren met pijn en
Aan die enorme idioten die ons sub-Frankrijk noemen
Voor degenen die goed relativeren, voor degenen die boos op mij zijn, ja!
Laat zulke denken en goed mikken!
Ik hef mijn glas op deze tere stammen, op hun steenschors en...
Aan degenen die hun tanden pakken en ze ondanks alles op elkaar klemmen
Naar deze volle Vuitton-tassen, naar deze dozen op de vloer
Aan degenen die naar diamanten vertrekken en terugkomen met glas
Aan degenen die denken dat ze in het paradijs zijn en die verbrand haar hebben misbruikt
Deze nectar van het leven die de dood uitroept te gebruiken
Aan dit goede oude bitumen waaruit de flits is geboren die mijn pen voedt
En je ogen
Kom op, ik hef mijn glas op de Man
Ja, we hebben bijna geen kinderneuronen meer
Laat je daar niet door verrassen.
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt