Fugitif - Shurik'n

Bon, messieurs, comme nous en avons été informé ce matin, notre vieil ami est

vivant, et en bonne santé

— Oui, c’est exact

— Et vous ne le trouverez jamais.

Il est trop malin

Je baptise un nouveau stylo

Signe ma feuille immaculée

La Vierge n’est plus

Mordu d’arts martiaux, trop de style au

Devant de la scène, pile au premier rang

Je capte et retranscrit les faits

Tel est mon lot

Montreur de mots, diseur d’images

Ouvreur de cages, compteur des mots

Ecrire ma rage sur page

Vomir ma noirceur

En live des caniveaux, un roi sans vassaux

Un capitaine coulant avec son vaisseau

Un rien qui dérange, sur moi

Ils braquent leurs faisceaux

Là, je disparais, subtil jusqu'à l’invisible

Efface les traces sauf celles faites

Au feutre à bille indélébile, sur vinyle

Je me fous de savoir qui s’en souviendra

Ce qui compte, c’est ici et maintenant

Pas ce qui se passera dans dix ans

Sans chichis, une vérité déferle, amer est mon verbe

J'écris souvent mes vers sur les nerfs

Acerbe, je balance mes tripes sur Clairefontaine

Au feeling, j’aime pas le travail à la chaîne

Digne et si je ne t’aime pas

Je ne dirai pas que je t’aime

Ca gène et c’est ce que j’aime: râler

Dire ma vérité, irriter, rester

Un beau parleur sur ondes, toujours prêt à brailler

Trop de choses à dire, pas le temps de pendre

Au bout d’une canne à pêche

9−8 un fugitif

Toujours sur la brèche

Ils ont voulu me piéger

Mais j’ai filé, esquivé les filets, assiégé

Ne croyez pas que je vais me défiler

Je reste un fugitif, futé, affûté

Une caméra de mirador

Ne ferme qu’un œil quand Marseille s’endort

«Qui es-tu ?»

Un fugitif

«Qui es-tu ?»

Un haut-parleur trop souvent placé au centre du viseur

Les mots sont la voix du cœur

Le cœur: une voix pour les maux

Parfois les bras portent la rancœur

Les mains deviennent des marteaux

Planque ton cul pour éviter les pieds

Gaffe où tu les mets

Le piège se ferme avant que t’ait pu dire mon fils…

Se fier à qui, à quoi

Les temps sont durs

On croit qu’en soi

Avant que la vie, mais à l’usure

J’en colle cinq sur ta figure

Fâché sur feuille, je peux pas falsifier les faits

Les faits me gardent

Mais j’oublie pas que jadis je fus fauché

Garder les yeux ouverts

Survivre en point de mire

Trop souvent les fermer dans un soupir

Ça lasse les pires, ça tue le devenir

Brisé par le ressac d’embrouilles

Les barques chavirent

Faut bien le dire

Avant que ça empire

Tenter de sauver le navire

Je donne ma vérité à froid

De la basse-cour des miracles

Comme un crochet gauche au foie

Comme Di Meco qui tacle

Prêt à mouiller le maillot sans compter

On joue à une touche

Et si c’est louche, on laisse filer en touche

Le franc lourd, ça fait couler

Souvent sauvé par les guibolles

Tu trouves ça drôle

Mais crois-moi, quand t’as peur, tu voles

Y’a pas besoin de fumer, filmer

Transcrire, mémoriser, clamer

Les infos naissent quand le jour se lève

Et meurent quand le rêve naît, et là j’entre en scène

Trente-cinq au poing, bic dans la poche

Fouille chaque recoin, tout ce qui cloche

Sera sujet demain, les pontes me donneront la chasse

Pour rien

Un fugitif, toujours en place

Toi-même, tu sais, gamin

Ils ont voulu me piéger

Mais j’ai filé, esquivé les filets, assiégé

Ne croyez pas que je vais me défiler

Je reste un fugitif, futé, affûté

Une caméra cachée à l’affût

Observateur à chaque coin de rue

«Qui es-tu ?»

Un fugitif

«Qui es-tu ?»

Un haut-parleur trop souvent placé au centre du viseur

Ils ont voulu me piéger

Mais j’ai filé, esquivé les filets, assiégé

Ne croyez pas que je vais me défiler

Je reste un fugitif, futé, affûté

Une caméra, le mirador

Ne ferme qu’un œil quand Marseille s’endort

Ils ont voulu me piéger

Mais j’ai filé, esquivé les filets, assiégé

Ne croyez pas que je vais me défiler

Je reste un fugitif, futé, affûté

Une caméra, le mirador

Ne ferme qu’un œil quand Marseille s’endort

Il sort de notre périmètre, il sort de notre périmètre…

Wel, heren, zoals we vanmorgen vernamen, is onze oude vriend...

levend en gezond

- Ja dat klopt

'En je zult het nooit vinden.'

Hij is te slim

Ik doop een nieuwe pen

Teken mijn smetteloze blad

De Maagd is niet meer

Vechtsportfanaat, te veel stijl bij

Vooraan op het podium, rechts op de eerste rij

Ik leg de feiten vast en schrijf ze op

Dit is mijn lot

Woorddouche, Beeldverteller

Kooiopener, woordenteller

Schrijf mijn woede op pagina

Mijn duisternis overgeven

Live vanuit de goten, een koning zonder vazallen

Een kapitein zinkt met zijn schip

Iets onhandigs, voor mij

Ze schijnen met hun stralen

Daar verdwijn ik, subtiel voor het onzichtbare

Wist sporen behalve die gemaakt zijn

Onuitwisbare balpen, op vinyl

Het kan me niet schelen wie het zich zal herinneren

Waar het om gaat is hier en nu

Niet wat er over tien jaar zal gebeuren

Zonder poespas ontvouwt zich een waarheid, bitter is mijn werkwoord

Ik schrijf mijn verzen vaak op de zenuwen

Acerbic, ik zwaai mijn lef op Clairefontaine

Op gevoel hou ik niet van werk aan de lopende band

Waardig en als ik niet van je hou

Ik zal niet zeggen dat ik van je hou

Ik heb er last van en daar hou ik van: bitching

Vertel mijn waarheid, irriteer, blijf

Een prater in de lucht, altijd klaar om te brullen

Te veel om te zeggen, geen tijd om op te hangen

Aan het einde van een hengel

9−8 een voortvluchtige

Altijd onderweg

Ze wilden me in de val lokken

Maar ik draaide, ontweek de netten, belegerde

Denk niet dat ik zal wegglippen

Ik blijf een voortvluchtige, slim, scherp

Een uitkijktoren camera

Sluit maar één oog als Marseille in slaap valt

"Wie ben jij ?"

een voortvluchtige

"Wie ben jij ?"

Een luidspreker die te vaak in het midden van de zoeker is geplaatst

Woorden zijn de stem van het hart

Het hart: een stem voor kwalen

Soms dragen armen wrok

Handen worden hamers

Verberg je kont om de voeten te vermijden

Pas op waar je ze neerzet

De val sluit voordat je mijn zoon kunt vertellen...

Vertrouw op wie, wat

Het zijn moeilijke tijden

Men gelooft dat in zichzelf

Voor het leven, maar versleten

Ik plak er vijf op je gezicht

Boos op papier, ik kan de feiten niet faken

Feiten houden me vast

Maar ik vergeet niet dat ik ooit blut was

houd je ogen open

Overleven in focus

Doen ze te vaak met een zucht dicht

Het vermoeit het ergst, het is dodelijk om te worden

Verpletterd door de onderstroom van scrambles

De boten kapseizen

Ik moet het zeggen

Voordat het erger wordt

Poging om het schip te redden

Ik geef mijn waarheid koud

Van het boerenerf van wonderen

Als een linkse hoek naar de lever

Zoals Di Meco tackelt

Klaar om het badpak nat te maken zonder te tellen

We spelen one touch

En als het visachtig is, laten we het wegglippen

De zware frank, het doet je zinken

Vaak gered door de guibolles

Vind je het grappig

Maar geloof me, als je bang bent, vlieg je

Het is niet nodig om te roken, te filmen

Transcriberen, onthouden, verkondigen

Nieuws wordt geboren als de dag aanbreekt

En sterf wanneer de droom wordt geboren, en dan kom ik op het podium

Vijfendertig in de vuist, pen in de zak

Doorzoek elke hoek, alles wat er mis is

Zal morgen onderwerp zijn, de experts zullen de achtervolging inzetten

Voor niets

Een voortvluchtige, nog steeds op zijn plaats

Jijzelf, weet je, jongen

Ze wilden me in de val lokken

Maar ik draaide, ontweek de netten, belegerde

Denk niet dat ik zal wegglippen

Ik blijf een voortvluchtige, slim, scherp

Een verborgen camera op jacht

Waarnemer op elke hoek

"Wie ben jij ?"

een voortvluchtige

"Wie ben jij ?"

Een luidspreker die te vaak in het midden van de zoeker is geplaatst

Ze wilden me in de val lokken

Maar ik draaide, ontweek de netten, belegerde

Denk niet dat ik zal wegglippen

Ik blijf een voortvluchtige, slim, scherp

Een camera, de uitkijktoren

Sluit maar één oog als Marseille in slaap valt

Ze wilden me in de val lokken

Maar ik draaide, ontweek de netten, belegerde

Denk niet dat ik zal wegglippen

Ik blijf een voortvluchtige, slim, scherp

Een camera, de uitkijktoren

Sluit maar één oog als Marseille in slaap valt

Hij is buiten onze perimeter, hij is buiten onze perimeter...