Dans le ciel - Shurik'n

Parfois la vie nous pique au foie, on voudrait les nôtres immortels

Combien se sont barrés sans dire au revoir à tire d’ailes

Combien manquent à l’appel et laissent un vide quand vient le soir

Combien de nids jadis douillets aujourd’hui restent froids

Combien de temps il nous a vraiment fallu pour y croire

Même à présent on l’sait seulement on s’y fait toujours pas

Combien de gens partis trop tôt sans qu’on ait pu leur dire

Qu’on les aimait vraiment sans honte et sans se retenir

Combien de projets d’avenir ont finis shootés en plein ciel

Combien de sonneries la nuit et autant de mauvais réveils

Ce jour où on nous dit: «Écoute, il faut que tu sois fort «Ce jour qui crucifie les cœurs fait de pierre ou en or

Ce jour qu’on maudit tous et qui, chaque année nous rappelle

Que le temps n’efface rien seulement voilà, on vit avec

On se console comme on peut, alors souvent on lève la tête

Et on vise les étoiles en espérant Le reconnaître

Et parfois dans le ciel quand le jour s’est enfui

Y’a un ange qui s'éveille, une étoile qui scintille

Quelqu’un qui nous sourit, qui sur nos vies veille

On peut sentir d’ici, le vent que font Ses ailes

Et parfois dans le ciel lorsque rugit la nuit

Un souvenir s'élève, droit vers l’infini

Un astre s’illumine, comme un clin d'œil céleste

Sa caresse sur nos joues, la douceur de Ses ailes

Combien de pères, de mères se sont vus de leur chair délestés

Combien de gerbes dans les virages trop raides et trop arrosés?

Combien de frères, de sœurs, de fleurs devant des corps alités

Combien de battements, subitement, se sont arrêtés?

Et toutes ces belles phrases censées consoler, quand c’est

Au fond de nous, mais que la peine nous empêche d'écouter

Frappés par la douleur, combien se sont effondrés?

Entre colère et tristesse, parfois c’est dur de se relever

Qu’on s’y attende ou pas, quand ça arrive, ça gifle

On se demande pourquoi c’est toujours les bons qui tirent l’as de pique

On garde en tête ces moments qui nous font sourire seuls

Lorsque le manque est trop fort, y’a plus que ça qui nous fait tenir

Alors on fait le tri et on garde le meilleur

On est bien à l’abri dans un tiroir caché au fond du cœur

Et grâce à ça, on s’ra jamais tout seul

Jamais en panne dans ces moments où il y a personne pour nous remettre en scelle

On sait pourtant que tout ici fini comme ça

Y’a toujours un départ, seulement y’a des envols qu’on n’admet pas

On se surprend parfois à relever la tête

À fixer les étoiles en cherchant à Le reconnaître

Et parfois dans le ciel quand le jour s’est enfui

Y’a un ange qui s'éveille, une étoile qui scintille

Quelqu’un qui nous sourit, qui sur nos vies veille

On peut sentir d’ici, le vent que font Ses ailes

Et parfois dans le ciel lorsque rugit la nuit

Un souvenir s'élève, droit vers l’infini

Un astre s’illumine, comme un clin d'œil céleste

Se caresse sur nos joues, la douceur de Ses ailes

Paroles rédigées et annotées par la communauté française de Rap Genius

Soms steekt het leven ons in de lever, we zouden de onze onsterfelijk willen

Hoeveel vlogen weg zonder afscheid te nemen met vleugels

Hoeveel ontbreken er en laten een leegte achter als de avond valt?

Hoeveel eens gezellige nesten blijven er nu koud?

Hoe lang duurde het echt voordat we het geloofden?

Ook nu weten we alleen dat we er nog steeds niet aan wennen

Hoeveel mensen zijn te vroeg vertrokken zonder dat het hen is verteld?

Dat we echt van ze hielden zonder schaamte en zonder terughoudendheid

Hoeveel toekomstige projecten zijn uiteindelijk in de lucht geschoten?

Hoeveel beltonen 's nachts en hoeveel slechte wekkers

Deze dag waarop ons wordt verteld: "Luister, je moet sterk zijn" Deze dag die harten van steen of goud kruisigt

Deze dag die we allemaal vervloeken en die ons elk jaar herinnert

Laat de tijd niets wissen, alleen hier leven we mee

We troosten onszelf zo goed als we kunnen, zo vaak heffen we ons hoofd op

En we mikken op de sterren in de hoop Hem te herkennen

En soms in de lucht als de dag voorbij is

Er ontwaakt een engel, een fonkelende ster

Iemand die naar ons lacht, die over ons leven waakt

Je kunt vanaf hier de wind voelen die Zijn vleugels maken

En soms in de lucht als de nacht brult

Een herinnering stijgt op, recht naar het oneindige

Een ster licht op, als een hemelse knipoog

Zijn streling op onze wangen, de zachtheid van Zijn vleugels

Hoeveel vaders, moeders hebben zichzelf verlost van hun vlees?

Hoeveel schoven in de overdreven steile en overbewaterde hoeken?

Hoeveel broers, zussen, bloemen voor bedlegerige lichamen?

Hoeveel beats stopten plotseling?

En al die mooie zinnen bedoeld om te troosten, als het is

Diep van binnen, maar de pijn weerhoudt ons ervan te luisteren

Getroffen door pijn, hoeveel zijn er ingestort?

Tussen woede en verdriet is het soms moeilijk om op te staan

Verwacht of niet, als het gebeurt, klapt het

We vragen ons af waarom het altijd de goeden zijn die de schoppenaas trekken

We herinneren ons die momenten die ons alleen doen glimlachen

Als het gemis te sterk is, is er meer dat ons op de been houdt

Dus we sorteren en bewaren de beste

We zijn veilig in een verborgen la diep in ons hart

En dankzij dat zullen we nooit alleen zijn

Nooit down in die tijden dat er niemand is om ons te repareren

Toch weten we dat alles hier zo eindigde

Er is altijd een vertrek, alleen zijn er vluchten die we niet toestaan

Soms merk je dat je je hoofd opheft

Om naar de sterren te staren om Hem te herkennen

En soms in de lucht als de dag voorbij is

Er ontwaakt een engel, een fonkelende ster

Iemand die naar ons lacht, die over ons leven waakt

Je kunt vanaf hier de wind voelen die Zijn vleugels maken

En soms in de lucht als de nacht brult

Een herinnering stijgt op, recht naar het oneindige

Een ster licht op, als een hemelse knipoog

Liefkozingen op onze wangen, de zachtheid van Zijn vleugels

Teksten geschreven en geannoteerd door de Franse gemeenschap van Rap Genius