Уходи - Шмели

Ветром вечерним меня позовёт

Сладкая боль, каменистая пропасть…

Я ухожу от смертей и невзгод

И ты уходи, оставь свою робость

Уходим, узнаем, на не по пути

По разным тропинкам ведут нас тревоги

В моём подземелье уж нет любви,

А тебя наградят твои щедрые боги

Пламенем рая… Раз!

Холодом ада… Много!

Уходи, уходи…

Лёд не растает в твоей остывшей крови…

Если взглянуть на всё без примет,

На истины кол ты сердцем наткнёшься.

Меня среди вас в этом мире нет,

Ты тоже когда-нибудь, может, проснёшься…

Пламенем рая… Раз!

Холодом ада… Много!

Уходи, уходи…

Лёд не растает в твоей остывшей крови…

Я ухожу по небрежным следам,

По катакомбам историй блуждаем…

И лишь пожелание оставлю я вам —

Пусть станет для всех любовь неземная…

Пламенем рая… Раз!

Холодом ада… Много!

Уходи, уходи…

Лёд не растает в твоей остывшей крови…

De avondwind zal me roepen

Zoete pijn, rotsachtige afgrond...

Ik loop weg van dood en ontbering

En je gaat, verlaat je verlegenheid

We vertrekken, ontdekken het, op de verkeerde manier

Angsten leiden ons langs verschillende paden

Er is geen liefde meer in mijn kerker,

En je gulle goden zullen je belonen

De vlam van het paradijs ... Een!

De kou van de hel... Veel!

Ga weg, ga weg...

IJs smelt niet in je koude bloed...

Als je naar alles kijkt zonder tekens,

Als je met je hart op de waarheid stuit.

Ik ben niet onder jullie in deze wereld,

Ook jij, op een dag, wordt misschien wakker...

De vlam van het paradijs ... Een!

De kou van de hel... Veel!

Ga weg, ga weg...

IJs smelt niet in je koude bloed...

Ik vertrek in zorgeloze voetstappen,

Dwalend door de catacomben van verhalen...

En ik zal alleen een wens voor je achterlaten -

Laat onaardse liefde voor iedereen worden...

De vlam van het paradijs ... Een!

De kou van de hel... Veel!

Ga weg, ga weg...

IJs smelt niet in je koude bloed...