Прёт? Так, при! - Шмели

Замирай, безымянное чувство…

От слезы бездыханной принцессы…

Это смерть превращает исскуство…

Через жизнь в совершенные пьесы…

Боги нам нарисовали глазки…

Мы не люди, мы живые маски…

Не нужна нам не любовь, не ласка…

Нам бы дольше, чтоб не стерлась краска…

Мы фарфоровые куклы…

И ничего не говорим…

Просто если тебя тоже с нами…

Прет, так при!

Прет, так при!

Прет?

Так при!

Прет?

Так при!

Электрический добрый король…

Позовет на третий звонок…

Всех назначит на первую роль…

В театре, вход где закрыт на замок…

Боги нам нарисовали глазки…

Мы не люди, мы живые маски…

Не нужна нам не любовь, не ласка…

Нам бы дольше, чтоб не стерлась краска…

Мы фарфоровые куклы…

И ничего не говорим…

Ты танцуешь вместе с нами…

Прет, так при!

Прет, так при!

Боги нам нарисовали глазки…

Мы не люди, мы живые маски…

Не нужна нам не любовь, не ласка…

Нам бы дольше, чтоб не стерлась краска…

Умереть в конце пьесы — счастье актрисы…

После верных ошибок и проб…

Механизм закрывает кулисы…

Машина, стоп!

Боги нам нарисовали глазки…

Мы не люди, мы живые маски…

Не нужна нам не любовь, не ласка…

Нам бы дольше, чтоб не стерлась краска…

Боги нам нарисовали глазки…

Мы не люди, мы живые маски…

Не нужна нам не любовь, не ласка…

Нам бы больше, чтоб не стерлась краска…

Bevriezen, naamloos gevoel...

Van de tranen van een levenloze prinses...

Het is de dood die de kunst transformeert...

Door het leven in perfecte toneelstukken...

De goden gaven ons ogen...

We zijn geen mensen, we zijn levende maskers...

We hebben geen liefde nodig, geen genegenheid ...

Het zou ons meer tijd kosten zodat de verf niet afslijt...

Wij zijn porseleinen poppen...

En we zeggen niets...

Net of je ook bij ons bent...

Pret, zo bij!

Pret, zo bij!

leuk?

Dus bij!

leuk?

Dus bij!

Elektrisch goede koning...

Zal bellen voor de derde oproep ...

Iedereen krijgt de eerste rol toegewezen...

In het theater, waar de ingang op slot is...

De goden gaven ons ogen...

We zijn geen mensen, we zijn levende maskers...

We hebben geen liefde nodig, geen genegenheid ...

Het zou ons meer tijd kosten zodat de verf niet afslijt...

Wij zijn porseleinen poppen...

En we zeggen niets...

Dans je met ons...

Pret, zo bij!

Pret, zo bij!

De goden gaven ons ogen...

We zijn geen mensen, we zijn levende maskers...

We hebben geen liefde nodig, geen genegenheid ...

Het zou ons meer tijd kosten zodat de verf niet afslijt...

Sterven aan het einde van het stuk is het geluk van de actrice...

Na het corrigeren van fouten en proeven...

Het mechanisme sluit de vleugels ...

Auto, stop!

De goden gaven ons ogen...

We zijn geen mensen, we zijn levende maskers...

We hebben geen liefde nodig, geen genegenheid ...

Het zou ons meer tijd kosten zodat de verf niet afslijt...

De goden gaven ons ogen...

We zijn geen mensen, we zijn levende maskers...

We hebben geen liefde nodig, geen genegenheid ...

We zouden graag meer willen zodat de verf niet afslijt ...