Ритуал сожжения кукол - Шмели

Где вода — красота погребенных в ней.

Где трава — это косы избранниц богов.

Сотня рыб — одно тело пропавших людей.

Ветра свист — это зов берегов.

Шел народ под оркестр изумрудных дождей,

Из окон, из дверей лились песни весны.

Берег стал сгустком синих и красных огней —

Это люди разводят костры.

Ритуал, ритуал, ритуал сожжения кукол.

Ритуал, ритуал — обнаженные куклы в цепях.

Ритуал, ритуал, ритуал сожжения кукол.

Ритуал, ритуал — да по ветру развеянный прах…

Но оживает кукла!

Языками огня вены плотно сплелись,

Жёлтый дым очерствел и создал собой плоть.

Угли с треском взлетели — глаза родились.

Острый взгляд людям сердце начал колоть.

Вмиг потухли костры, да застыла вода.

Крик не выдавить силой, не сбежать никуда.

Так вливалось в образ совершенство небес,

Так рождался призрак тех мест.

Waar water de schoonheid is van degenen die erin begraven zijn.

Waar het gras de vlechten zijn van de uitverkorenen van de goden.

Honderd vissen is één lichaam van vermiste mensen.

Het gefluit van de wind is de roep van de kusten.

De mensen liepen onder het orkest van smaragdgroene regens,

Lenteliederen vloeiden uit ramen, uit deuren.

De kust werd een bos van blauwe en rode lichten -

Deze mensen maken vuur.

Ritueel, ritueel, ritueel van brandende poppen.

Ritueel, ritueel - naakte poppen aan kettingen.

Ritueel, ritueel, ritueel van brandende poppen.

Ritueel, ritueel - ja, as verstrooid in de wind ...

Maar de pop komt tot leven!

Met tongen van vuur zijn de aderen nauw met elkaar verweven,

De gele rook verhardde en creëerde vlees.

Kolen vlogen omhoog met een spleet - ogen werden geboren.

Een scherpe blik in de harten van mensen begon te prikken.

In een oogwenk doofde het vuur en bevroor het water.

De kreet kan niet met geweld worden uitgeknepen, er is nergens een ontsnapping mogelijk.

Zo stroomde de volmaaktheid van de hemel in het beeld,

Dus de geest van die plaatsen was geboren.