На могиле любви - Шмели

Только нет у нас таких паспортов,

Мы могли б с тобой впадать в океан,

Только нет такого права у речных рукавов…

Мы моли б с тобой всё видеть насквозь,

Но вот оптика стандартная врёт,

Мы могли бы возвратиться назад,

Жаль, что время научилось идти лишь вперёд…

Вновь посыпется листва.

Невдомёк!

Вновь польётся слёз святая вода,

Я при жизни звал тебя, но был совсем одинок,

На могиле любви цветы не растут и трава.

Мы могли б с тобой родиться опять,

Но вот кончился счастливый лимит,

Мы могли б с тобой на встречу лететь,

Только в разных пространствах судьба не сулит,

Мы могли б дождаться нашей весны,

Но расписаны все вёсны на век,

Мы могли б с тобой прожить без любви,

Как бывает не к стати скафандр — человек…

Вновь посыпется листва.

Невдомёк!

Вновь польётся слёз святая вода,

Я при жизни звал тебя, но был совсем одинок,

На могиле любви цветы не растут и трава.

Alleen hebben wij zulke paspoorten niet,

We zouden met jou in de oceaan kunnen vallen,

Alleen riviertakken hebben zo'n recht niet...

We zouden met je bidden om alles te doorzien,

Maar de standaardoptiek liegt,

We zouden terug kunnen gaan

Het is jammer dat de tijd heeft geleerd om alleen vooruit te gaan ...

Er vallen weer bladeren.

Ik weet het niet!

Het heilige water zal weer stromen

Ik heb je tijdens mijn leven gebeld, maar ik was helemaal alleen,

Op het graf van de liefde groeien geen bloemen en gras.

We zouden opnieuw geboren kunnen worden met jou,

Maar nu is de gelukkige grens voorbij,

We zouden kunnen vliegen om je te ontmoeten,

Alleen in verschillende ruimtes belooft het lot niets,

We konden wachten op onze lente

Maar alle bronnen zijn een eeuw lang geverfd,

We zouden met je kunnen leven zonder liefde,

Toevallig, misplaatst, is een ruimtepak een persoon ...

Er vallen weer bladeren.

Ik weet het niet!

Het heilige water zal weer stromen

Ik heb je tijdens mijn leven gebeld, maar ik was helemaal alleen,

Op het graf van de liefde groeien geen bloemen en gras.