Balada Da Rita - Sérgio Godinho, David Fonseca

Disseram-me um dia Rita põe-te em guarda

Aviso-te, a vida é dura põe-te em guarda

Cerra os dois punhos e andou põe-te em guarda

Eu disse adeus à desdita

E lancei mãos à aventura

E ainda aqui está quem falou

Galguei caminhos de ferro (põe-te em guarda)

Palmilhei ruas à fome (põe-te em guarda)

Dormi em bancos à chuva (põe-te em guarda)

E a solidão não erre

Se ao chamá-la o seu nome

Me vai que nem uma luva

Andei com homens de faca (põe-te em guarda)

Vivi com homens safados (põe-te em guarda)

Morei com homens de briga (põe-te em guarda)

Uns acabaram de maca

E outros ainda mais deitados

O coveiro que o diga

O coveiro que o diga

Quantas vezes se apoiou na enxada

E o coração que o conte

Quantas vezes já bateu p’ra nada

E um dia de tanto andar (põe-te em guarda)

Eu vi-me exausta e exangue (põe-te em guarda)

Entre um berço e um caixão (põe-te em guarda)

Mas quem tratou de me amar

Soube estancar o meu sangue

E soube erguer-me do chão

Veio a fama e veio a glória (põe-te em guarda)

Passaram-me de ombro em ombro (põe-te em guarda)

Encheram-me de flores o quarto (põe-te em guarda)

Mas é sempre a mesma história

Depois do primeiro assombro

Logo o corpo fica farto

Ik kreeg te horen dat Rita op een dag op je hoede was

Ik waarschuw je, het leven is moeilijk, zet jezelf op je hoede

Bal beide vuisten en loop op je hoede

Ik zei vaarwel tegen ongeluk

En ik gooide mijn handen op het avontuur

En toch is hier wie sprak

Ik klom de spoorwegen (zet jezelf op wacht)

Ik liep hongerig door de straten (zet jezelf op wacht)

Ik sliep op banken in de regen (wees op je hoede)

En eenzaamheid maakt geen fouten

Als je haar je naam noemt

Het past me als een handschoen

Ik liep met mannen met een mes (zet jezelf op je hoede)

Ik leefde met ondeugende mannen (zet jezelf op je hoede)

Ik woonde met ruziemannen (wees op je hoede)

Sommigen hadden geen brancard meer

En anderen nog meer liggend

De doodgraver die het zegt

De doodgraver die het zegt

Hoe vaak heb je op de schoffel geleund?

En het hart dat je het vertelt

Hoe vaak heb je voor niets geklopt?

En op een dag van zoveel wandelen (zet jezelf op je hoede)

Ik zag mezelf uitgeput en uitgeput (zet jezelf op je hoede)

Tussen een wieg en een kist (zet jezelf op wacht)

Maar wie probeerde van me te houden?

Ik wist hoe ik mijn bloed moest stoppen

En ik wist hoe ik van de grond moest komen

Roem kwam en glorie kwam (zet jezelf op je hoede)

Ze gaven me van schouder aan schouder (houd jezelf op je hoede)

Ze vulden mijn kamer met bloemen (wees op je hoede)

Maar het is altijd hetzelfde verhaal

Na de eerste verbazing

Al snel is het lichaam het zat