Storia di un tale - Sergio Cammariere

Racconterò una storia vera

Che accadde qui o in qualche città

Negli anni settanta, tanti anni fa

Tanti anni fa c’era un tale

Con un cappotto e un cappello

E una faccia niente male

E una faccia niente male

E c’era un tale col suo ideale

Un cappotto sfondato

E con lo sguardo sempre teso

Tra il futuro ed un passato da evitare

Scese le scale con quattro gaglioffi

Lo accompagnarono all’inferno

«E' questo, vedi, il posto

che dovresti presidiare»

Quando vide qualcosa

Sul fondo di un fiume passare

Le sue vecchie parole

Il suo vecchio ideale

Le sue memorie di soldato

Il suo futuro e il suo passato

E quante volte ha bestemmiato

Prima di chiedersi: da chi ho imparato?

Ma un tipo come lui

Con un cammello

Gli dice: come sei finito qua?

Io sono già qui dentro da due ore

Due ore e sembra già l’eternità

Tanti anni fa, tanti anni fa, tanti anni fa

La sua ragazza lo chiamò per nome

Tanti anni fa, tanti anni fa, tanti anni fa

Con tutto ancora da sperimentare

E nel cappotto un' ideale

Nelle scarpe le parole ed ogni inverno

Sentiva la sua pelle congelare

Ma una sera si tolse le scarpe

Poi corse sui campi pensando

A una vita più normale

Qualcosa da poter' poi raccontare

Senza pensarci si sporse in avanti

E vide un po' più in là

Le luci confuse e distanti

Di chissà quale città

Quando poi all’improvviso sentì

Le sue gambe tremare

Non sapeva che dire… non sapeva che fare

Ma tutto è stato già archiviato

Il suo rifiuto giudicato

E quanto volte avrà sbagliato

Potrà mai essere perdonato?

Ma il tipo come lui corse in appello

Chiedendo nuove prove e verità

Se è vero che la vita è tutta un sogno

Sai dirmi quando ci si sveglierà

Tanti anni fa, tanti anni fa, tanti anni fa

La sua ragazza lo chiamò per nome

Tanti anni fa, tanti anni fa, tanti anni fa

La terra era un giardino ancora in fiore

Ik zal een waargebeurd verhaal vertellen

Wat hier of in een stad gebeurde?

In de jaren zeventig, vele jaren geleden

Vele jaren geleden was er een man

Met een jas en een hoed

En een best goed gezicht

En een best goed gezicht

En er was een man met zijn ideaal

Een kapotte jas

En met een altijd gespannen blik

Tussen de toekomst en een te vermijden verleden

Hij ging de trap af met vier schurken

Ze vergezelden hem naar de hel

"Dit is, zie je, de plek"

dat jij moet voorzitten"

Toen hij iets zag

Op de bodem van een rivierpas

Zijn oude woorden

Zijn oude ideaal

Zijn herinneringen als soldaat

Zijn toekomst en zijn verleden

En hoe vaak heeft hij gevloekt?

Alvorens te vragen: van wie heb ik geleerd?

Maar een man zoals hij

Met een kameel

Hij vertelt hem: hoe ben je hier terechtgekomen?

Ik ben hier al twee uur

Twee uur en het lijkt al een eeuwigheid

Vele jaren geleden, vele jaren geleden, vele jaren geleden

Zijn vriendin noemde hem bij naam

Vele jaren geleden, vele jaren geleden, vele jaren geleden

Met alles nog te beleven

En een ideaal in de vacht

In de schoenen de woorden en elke winter

Hij voelde zijn huid bevriezen

Maar op een avond deed hij zijn schoenen uit

Toen rende hij over de velden, denkend

Naar een normaler leven

Iets om later te kunnen vertellen

Zonder na te denken leunde hij naar voren

En hij zag een beetje verder

De verwarde en verre lichten

Wie weet welke stad?

Toen hoorde hij ineens

Zijn benen trillen

Hij wist niet wat hij moest zeggen... hij wist niet wat hij moest doen

Maar alles is al gearchiveerd

Zijn weigering oordeelde

En hoe vaak zal hij het bij het verkeerde eind hebben gehad?

Kan hij ooit vergeven worden?

Maar de man zoals hij liep in hoger beroep

Vragen om nieuwe bewijzen en waarheden

Als het waar is dat het leven allemaal een droom is

Je kunt me vertellen wanneer we wakker worden

Vele jaren geleden, vele jaren geleden, vele jaren geleden

Zijn vriendin noemde hem bij naam

Vele jaren geleden, vele jaren geleden, vele jaren geleden

Het land was een tuin die nog in bloei stond