E Mi Troverai - Sergio Cammariere, D.I.M.I.

Le sento passeggiare nel cuore silenziose

come le rose le rime fioriscono in te

Mi son' detto un poeta non scrive soltanto per sé

c'è qualcosa che arriva di notte e poi spinge l’inchiostro

puoi trovare un senso nascosto

una porta che si apre al confine tra sogno e realtà

Ma il futuro è già in viaggio incurante del nostro rumore

orizzonti crollati negli occhi di chi guarderà

quella luna su quel mare lontano

dove i sogni ora attendono chi liberarli potrà

E mi troverai, se vorrai sai dove cercarmi

e mi troverai nell’azzurro al tramonto sui campi

e mi troverai dentro di te

E ho messo le parole ad asciugare al sole

come se il vento potesse portarle da te, ora che

comincia a farmi male la nostalgia che ho

per quello che ora rivivere non è possibile

E non dirmi poi che sarebbe lo stesso

c'è qualcosa di te che oramai è già parte di me

E mi troverai, se vorrai sai dove cercarmi

finché un giorno poi capirai che le cose che cerchi

le hai lasciate qua dentro di me

Le sento passeggiare nel cuore silenziose

come le rose le rime fioriscono in te, ora che

ho messo le parole ad asciugare al sole

come se il vento potesse portarle da te

Ik voel ze in stilte wandelen in het hart

als rozen bloeien rijmpjes in jou

Ik zei tegen mezelf dat een dichter niet alleen voor zichzelf schrijft

er is iets dat 's nachts aankomt en dan de inkt duwt

je kunt een verborgen betekenis vinden

een deur die opent op de grens tussen droom en werkelijkheid

Maar de toekomst is al onderweg, ongeacht ons lawaai

horizon stortte in in de ogen van degenen die kijken

die maan boven die verre zee

waar dromen nu wachten op wie ze kan bevrijden

En je zult me ​​vinden, als je wilt weet je waar je me moet zoeken

en je zult me ​​in het blauw vinden bij zonsondergang over de velden

en je zult me ​​in je vinden

En ik legde de woorden te drogen in de zon

alsof de wind ze nu naar je toe zou kunnen brengen

de nostalgie die ik heb begint pijn te doen

voor wat nu niet mogelijk is om te herbeleven

En vertel me niet dat het hetzelfde zou zijn

er is iets aan jou dat nu al een deel van mij is

En je zult me ​​vinden, als je wilt weet je waar je me moet zoeken

totdat je op een dag zult begrijpen dat de dingen die je zoekt

je liet ze hier in mij achter

Ik voel ze in stilte wandelen in het hart

als rozen bloeien rijmpjes in jou, nu dat

Ik leg de woorden te drogen in de zon

alsof de wind ze naar je toe kan brengen