Canzone Di Priamo - Sergio Cammariere, D.I.M.I.

Uno di noi si chiamava Priamo

Uno che già conosceva il mare

Conosceva le isole

I gabbiani e le scogliere

Sognava un giorno di partire

E lo presero le navi

Col vento caldo all’imbrunire

Salutavano l’Oriente

Gli avori e le comete

Si riparavano nei porti

E conoscevano la gente

Tanta gente e ancora gente

E tu li rivedrai…

Negli occhi suoi rivedrai quel vento

Vento che parla di un altro mare

Poche ombre nel mattino

Su una terra sconosciuta

Dove il sole ti accarezza

E gentile è la natura

E vide laghi e poi montagne e fiumi da inseguire

Che parlavano di un tempo che era da venire

Di un solo Dio che univa i cuori in tutto l’universo

Amore senza fine e senza tempo

Forse anche tu sei quel marinaio

Su questo oceano di giorni ed ore

Ma se ascolterai il tuo cuore

E la voce di quel vento

Ti dirà senza parole

Di un amore senza tempo

E sulla strada troverai segnali da seguire

Una leggenda antica che ti dice di partire

Verso quel sogno che da qui è soltanto un abbagliare

Di luci ora sepolte sul fondale

Een van ons heette Priamus

Iemand die de zee al kende

Hij kende de eilanden

De meeuwen en de kliffen

Op een dag droomde hij ervan te vertrekken

En de schepen namen het mee

Met de warme wind in de schemering

Ze begroetten het Oosten

De ivoren en de kometen

Ze zochten onderdak in de havens

En ze kenden de mensen

Veel mensen en nog meer mensen

En je ziet ze weer...

In zijn ogen zie je die wind weer

Wind die spreekt van een andere zee

Weinig schaduwen in de ochtend

Op een onbekend land

Waar de zon je streelt

En vriendelijk is de natuur

En hij zag meren en daarna bergen en rivieren om te achtervolgen

Dat sprak van een tijd die zou komen

Van één God die de harten in het hele universum verenigde

Liefde zonder einde en zonder tijd

Misschien ben jij ook die matroos

Op deze oceaan van dagen en uren

Maar als je naar je hart luistert

En de stem van die wind

Hij zal het je vertellen zonder woorden

Van een tijdloze liefde

En onderweg vind je borden om te volgen

Een oude legende die zegt dat je moet vertrekken

Op weg naar die droom die vanaf hier slechts een verblinding is

Van lichten nu begraven op de bodem