Ярко во тьме - Sayaf

Ну, скажи мне, где они все

Что когда-то были везде

Растворились будто во сне

Унесло вниз по воде

Ну, скажи мне, где они все

Кто горел так ярко во тьме

Исчезли как снег по весне

Словно камнем тяжелым на дне

Я смотрю вокруг себя.

Удивляясь с каждой минутой

Куда делись все ну куда, как туман растаял на утро

Съел их быт или семья, по своим разбежались маршрутам

Всем всевышний будет судья, раз даёт ведь он нам по заслугам?

Не так ли?

Я же только прошу, не дай мне засохнуть застыть, не дай мне стать статуей

Я же вижу, как они бояться меняться, новый день послужит закатом им

Мне так важно остаться готовым к любым изменениям, быть динамичным

Снова себя ставлю в тиски, напрягаю мозги, ухожу от привычного

Ухожу далеко, далеко, далеко, и не спрашивай где я

Никогда и не думал, что будет легко, но раз уж затеял

Надо столько всего собрать, как-то в одно, чтобы было бабло и идея

В этом потоке схватить как-то свое, схватить пока кто-то потерян

Ну, скажи мне где они все

Что когда-то были везде

Растворились будто во сне

Унесло вниз по воде

Ну, скажи мне где они все

Кто горел так ярко во тьме

Исчезли как снег по весне

Словно камнем тяжелым на дне

Кто-то хочет жизни как в кино, а встречает реальность

И ей так насрать здесь глубоко на твою гениальность

Тут таких даже и не сто, а простая формальность

И кидает вниз то высоко.

Из крайности в крайность

Ну, давай тут попробуй остаться собой, когда это глупо

Ведь им нужен тот, в кого может плюнуть любой, респект больше не круто

Тут сегодня надо все на показ, раздевайся, давай, что ты там прячешь?

Ты давай удиви, я за что заплатил?

Не нравится?

Что?

Двигай дальше

И в итоге все стесняются самих себя, зарываются в коконы

Ты не чувствуешь тему?

Значит нельзя.

Твоё место лишь домашние хлопоты

Теперь тут лучше молчать, либо кивать и со всем соглашаться

Чтобы потом, дорогой друг, не пришлось извиняться

Nou vertel me waar zijn ze allemaal

die ooit overal waren

Opgelost als in een droom

Door het water gedragen

Nou vertel me waar zijn ze allemaal

Wie brandde zo helder in de duisternis

Verdwenen als sneeuw in de lente

Als een zware steen op de bodem

Ik kijk om me heen.

Elke minuut verrast

Waar ging iedereen heen, waar, zoals de mist smolt in de ochtend

Aten hun leven of familie, verspreid langs hun routes

De Almachtige zal een rechter zijn voor iedereen, aangezien hij ons geeft wat we verdienen?

Is het niet?

Ik vraag alleen, laat me niet opdrogen, laat me geen standbeeld worden

Ik zie hoe ze bang zijn om te veranderen, een nieuwe dag zal dienen als hun zonsondergang

Het is zo belangrijk voor mij om klaar te blijven voor eventuele veranderingen, om dynamisch te zijn

Ik zet mezelf weer in een bankschroef, span mijn hersens in, ga weg van het gebruikelijke

Ik ga ver, ver, ver, en vraag niet waar ik ben

Ik had nooit gedacht dat het gemakkelijk zou zijn, maar sinds ik ben begonnen

Je moet zoveel dingen verzamelen, op de een of andere manier in één, zodat er buit en een idee is

In deze stream, grijp op de een of andere manier je eigen, grijp terwijl iemand verdwaald is

Nou vertel me waar zijn ze allemaal

die ooit overal waren

Opgelost als in een droom

Door het water gedragen

Nou vertel me waar zijn ze allemaal

Wie brandde zo helder in de duisternis

Verdwenen als sneeuw in de lente

Als een zware steen op de bodem

Iemand wil een leven zoals in een film, maar voldoet aan de realiteit

En ze geeft geen moer om jouw genialiteit hier

Het zijn er niet eens honderd, maar een simpele formaliteit

En gooit het hoog naar beneden.

Van extreem naar extreem

Nou, kom op, probeer jezelf te zijn als het stom is.

Ze hebben tenslotte iemand nodig waar iedereen op kan spugen, respect is niet langer cool

Vandaag heb je alles nodig om te laten zien, uitkleden, kom op, wat verberg je daar?

Kom op, verras me, waar heb ik voor betaald?

Ik hou niet van?

Wat?

Ga verder

En uiteindelijk schaamt iedereen zich, begraaft zichzelf in cocons

Voel je het thema niet?

Het is dus onmogelijk.

Uw plaats is alleen huishoudelijke taken

Nu is het beter om hier te zwijgen, of te knikken en het met alles eens te zijn

Zodat u zich later, beste vriend, niet hoeft te verontschuldigen