Pokój - Sarius, Gibbs

Jak firany podstarzałe, trochę się nawciągałem

Smrodem ludzkich myśli, spalin, przeszłych twarzy, biedy, marzeń

Na ścianie ślady barwy bladej

Kiedyś może i jaskrawe

Kiedyś jeszcze może miałem skrawek uczuć, ale nie ma co się żalić

Rozwalone ogrzewanie — tak opisałbym empatię

Dzwonią do mnie, dzwońcie dalej

Że się ile znamy, bracie?

Jak wytarte, wypłowiałe wykładziny

Spadły na nie buty, bluzgi, śliny, kpiny, igły

Lecz mam grube żyły tak jak mury, w których tkwimy

Jak wytarte wykładziny, w sercu dziury mam od chwili

Gdybym mógł bym wszystko zniszczył

Bo nie wrócę tych szczęśliwych

Parują jak stare szyby oczy osób w nich odbitych

Stary pokój płonie, przy tym spłonę ja i zaszczyty

Pytasz czy tu mieszkam dalej?

Miałaś ze mną być na stałe

Płoną zdjęcia, ściany całe, żegnam się, piąta nad ranem

Teraz to nieważne

Teraz dobijają się, a nie jest już otwarte

Czują dym te przyjaźnie gówno warte

Czy tylko ja nie boję się, że światło zgaśnie?

Tym razem nie boję się, że nie zasnę

Bo palę się cały na myśl kolejnej szansy

Że może to ty, nie mam już siły tak iść, więc spalam się

Spalam się cały i nie w wyobraźni

Banały miłości i prawdy, aż sufit mój staje się czarny

Ty z dala się trzymaj już mała, bo nie ma tu szansy

Szukam tej jednej zapałki, mój pokój jest zimny i martwy

Więc spalam się cały i nie w wyobraźni

Banały miłości i prawdy, aż sufit mój staje się czarny

Ty z dala się trzymaj już mała, bo nie ma tu szansy

Szukam tej jednej zapałki, mój pokój jest zimny i martwy

Więc spalam się cały i nie w wyobraźni

Banały miłości i prawdy, aż sufit mój staje się czarny

Ty z dala się trzymaj już mała, bo nie ma tu szansy

Szukam tej jednej zapałki, mój pokój jest zimny i martwy

Już nie mam przyjaciół, na plecach mam tylko ich ślady

Mam słowo, co kruszy ich skały

Wspomnienia chcesz, mogę je spalić

Nie brak mi kasy i wiary, nie brak mi wiary i klasy

Wracaj do starych na klawisz

Patrzyłem śmierci do japy, nie boję się twojej twarzy

W mej głowie kończą się światy, ty jesteś taki podatny

Za chwilę skończą cię hajsy i dragi

Wykopię grób dla twoich marzeń

Za długo tu byłem sam i zdobyłem wszystko, co chciałem

Kanister benzynę grzałem, spłonęły wszystkie notatki

Więc spalam się cały i nie w wyobraźni

Banały miłości i prawdy, aż sufit mój staje się czarny

Ty z dala się trzymaj już mała, bo nie ma tu szansy

Szukam tej jednej zapałki, mój pokój jest zimny i martwy

Net als oude gordijnen, trok ik een beetje

De stank van menselijke gedachten, uitlaatgassen, gezichten uit het verleden, armoede en dromen

Sporen van een bleke kleur op de muur

Het kan op een dag helder zijn

Er was een tijd dat ik misschien een beetje gevoelens had, maar er is niets om over te klagen

Kapotte verwarming - zo zou ik empathie omschrijven

Ze bellen me, blijven me bellen

Hoeveel weten we, broeder?

Zoals versleten, vervaagde tapijten

Schoenen, bluffers, speeksel, spot en naalden vielen op hen

Maar mijn aderen zijn dik, net als de muren waar we in vastzitten

Net als versleten tapijten, heb ik vanaf nu gaten in mijn hart

Als ik kon, zou ik alles hebben verpest

Want ik zal de gelukkige niet teruggeven

De ogen van mensen die erin worden weerspiegeld, verdampen als oude ruiten

De oude kamer staat in brand, en ik en de eer zullen branden

Vraag je of ik hier woon?

Je zou permanent bij me zijn

Foto's branden, de muren zijn heel, ik zeg gedag, vijf in de ochtend

Nu maakt het niet uit

Ze raken ze nu, en het is niet meer open

Ruik deze vriendschappen die shit waard zijn

Ben ik de enige die bang is dat het licht uitgaat?

Deze keer ben ik niet bang dat ik niet in slaap zal vallen

Want ik sta in vuur en vlam bij de volgende kans

Dat jij het misschien bent, ik heb de kracht niet meer om zo te gaan, dus ik ga branden

Ik verbrand mezelf heel en niet in mijn verbeelding

Banalen van liefde en waarheid tot mijn plafond zwart wordt

Blijf nu weg, schat, want hier is geen kans

Ik ben op zoek naar die ene match, mijn kamer is koud en dood

Dus ik verbrand mezelf heel en niet in mijn verbeelding

Banalen van liefde en waarheid tot mijn plafond zwart wordt

Blijf nu weg, schat, want hier is geen kans

Ik ben op zoek naar die ene match, mijn kamer is koud en dood

Dus ik verbrand mezelf heel en niet in mijn verbeelding

Banalen van liefde en waarheid tot mijn plafond zwart wordt

Blijf nu weg, schat, want hier is geen kans

Ik ben op zoek naar die ene match, mijn kamer is koud en dood

Ik heb geen vrienden meer, ik heb alleen hun sporen op mijn rug

Ik heb een woord dat hun rotsen breekt

Herinneringen die je wilt, ik kan ze verbranden

Ik heb geen gebrek aan geld en geloof, ik heb geen gebrek aan geloof en klasse

Ga terug naar de oude op de sleutel

Ik heb de dood naar Japan gekeken, ik ben niet bang voor je gezicht

Werelden eindigen in mijn hoofd, je bent zo vatbaar

Je hebt zo geen geld en medicijnen meer

Ik zal een graf graven voor je dromen

Ik ben hier te lang alleen geweest en heb gekregen wat ik wilde

Ik verwarmde de benzinebus, al mijn aantekeningen waren verbrand

Dus ik verbrand mezelf heel en niet in mijn verbeelding

Banalen van liefde en waarheid tot mijn plafond zwart wordt

Blijf nu weg, schat, want hier is geen kans

Ik ben op zoek naar die ene match, mijn kamer is koud en dood