Czasem - Sarius

Straciłem już głowę i zgubiłem serce

Nie chciałem stawać w kolejce, jakby ktoś stawiał kolejkę

Choć to prawda tam było bezpieczniej i nadal nie chcę

Odkąd chce czytać te księgę, ręce mam jakby silniejsze, nie przejmuje się tym

sępem

Wiem, że wymięknie.

Stopy mam naprawdę ciężkie

Ale uczucie, co sprawia, że biegnę do ciebie jest jakby silniejsze

Ponad powierzchnię mnie niesie, być kolesiem w kolejce

Mogłem stać, a biegnę i chujowo najczęściej przy tym czuję się

To nawet jak boli i ktoś mi pierdoli, że gdzieś tam ma lepiej

Idę na wietrze i dalej się trzęsę, dopóki nie będę tam, gdzie ty jesteś,

a nie wiem czy grzejesz mi miejsce

Jaki dziś dzień jest?

Czy tracę krew, ej?

Słaby w tym sens, wiem

W lecie i w jesień szukałem cię wszędzie, chcę ci tylko powiedzieć…

Tak miało być w moim życiu, nagle stanął czas

Tak rzadko wiatr mi rozgarnia chmury, wtedy marzę

I te sekundy, kiedy, jakbym widział ciebie tam

Wśród trudnych dróg, smutnych zajęć, wiem o co walczę

Czasem… czasem… jesteś moim czasem…

Czasem… czasem… jesteś moim czasem…

Gdy czuję porę, by ostatni oddech światu dać

Myślę o tobie.

Przysięgam, że to dużo daje

Jak pięść, zawsze znajdą twoje usta — moją wargę, jak mam problem — jak sen

I pobudka: ledwo ustać mogę, drugą bombę mam na mordę

Nie wiem co, gdzie ktoś mnie bierze stąd.

Ej myślę: Boże pewnie błądzę

Nieistotne raczej.

Może się odezwiesz do mnie?

Okej!

Sam zaszyję sobie ranę, bo potrafię - taki ranny ptaszek ze mnie

Wcześniej wydmuchując na balkonie parę, patrzę na tę parę razem

Parę razy też tak miałem, więc gaszę chętnie

I znowu nie wiem zimą, wiosną, latem, w lesie, w mieście może gdzieś tu dla

mnie jesteś

Może się podniosę z czasem, może się zakończę z czasem

Początkiem koniec plus wniosek na sen: lepiej iść samemu, niż samemu stać, ej

Zdrowie wasze!

Może znajdziesz to, nigdzie nie będzie łatwiej ziom

Ktoś na ciebie czeka na tratwie, a płyniesz na dnie, jakbyś był Jack’iem

Tak miało być w moim życiu, nagle stanął czas

Tak rzadko wiatr mi rozgarnia chmury, wtedy marzę

I te sekundy, kiedy, jakbym widział ciebie tam

Wśród trudnych dróg, smutnych zajęć, wiem o co walczę

Czasem… czasem… jesteś moim czasem…

Czasem… czasem… jesteś moim czasem…

Gdy czuję porę, by ostatni oddech światu dać

Myślę o tobie.

Przysięgam, że to dużo daje

Ik ben mijn hoofd al kwijt en ik heb mijn hart verloren

Ik wilde niet in de rij staan ​​alsof er iemand in de rij stond

Hoewel het waar is, was het daar veiliger en dat wil ik nog steeds niet

Aangezien ik dit boek wil lezen, lijken mijn handen sterker te zijn, het kan me niet schelen

een gier

Ik weet dat het leuk gaat worden.

Mijn voeten zijn echt zwaar

Maar het gevoel dat me naar je toe doet rennen is sterker

Draagt ​​me boven het oppervlak om de gast in de rij te zijn

Ik kon staan, en ik rende en ik voel me het meest shit

Het doet zelfs pijn en iemand neukt me dat het ergens beter is

Ik loop in de wind en blijf trillen tot ik ben waar jij bent

en ik weet niet of je mijn plaats verwarmt

Welke dag is het vandaag?

Verlies ik bloed, hé?

Het heeft weinig zin, ik weet het

In de zomer en de herfst zocht ik je overal, ik wil je alleen vertellen ...

Het had zo moeten zijn in mijn leven, plotseling stopte de tijd

Zo zelden scheidt de wind mijn wolken, dan droom ik

En die seconden alsof ik je daar zag

Tussen de moeilijke wegen, trieste activiteiten, weet ik waar ik voor vecht

Soms ... soms ... ben je mijn tijd ...

Soms ... soms ... ben je mijn tijd ...

Wanneer ik de tijd voel om de wereld een laatste adem te geven

Ik denk aan je.

Ik zweer dat het veel doet

Als een vuist zullen ze je mond altijd vinden - mijn lip, als ik een probleem heb - als een droom

En wakker worden: ik kan nauwelijks stil staan, ik heb een tweede bom te doden

Ik weet niet wat, waar iemand me heen brengt.

Hé, ik denk: God, ik heb het waarschijnlijk mis

Eerder irrelevant.

Waarom neem je geen contact met mij op?

Oké!

Ik zal mijn wond zelf dichtnaaien, omdat ik het kan - zo'n vroege vogel van mij

Voordat ik stoom blaas op het balkon, kijk ik samen naar dit paar

Ik heb het ook een paar keer gehad, dus ik vind het leuk om het uit te geven

En nogmaals, ik weet het niet in de winter, lente, zomer, in het bos, in de stad, misschien ergens hier voor

jij bent mij

Misschien zal ik na verloop van tijd opstaan, misschien zal ik na verloop van tijd eindigen

Het begin, het einde, plus een conclusie voor een droom: het is beter om alleen te gaan dan alleen te staan, hè

Jouw gezondheid!

Misschien kun je het vinden, nergens zal het gemakkelijker zijn, kerel

Iemand wacht op je op het vlot en je gaat naar de bodem alsof je Jack bent

Het had zo moeten zijn in mijn leven, plotseling stopte de tijd

Zo zelden scheidt de wind mijn wolken, dan droom ik

En die seconden alsof ik je daar zag

Tussen de moeilijke wegen, trieste activiteiten, weet ik waar ik voor vecht

Soms ... soms ... ben je mijn tijd ...

Soms ... soms ... ben je mijn tijd ...

Wanneer ik de tijd voel om de wereld een laatste adem te geven

Ik denk aan je.

Ik zweer dat het veel doet